Γερμανικός Τύπος: Ενόχληση από το ταξίδι Πούτιν στην Αθήνα

Ο γερμανόφωνος Τύπος σχολίασε εκτενώς την επίσκεψη του Ρώσου προέδρου Πούτιν στην Ελλάδα. 
Στον απόηχο της επίσκεψης, σε ρεπορτάζ εφημερίδων, έγινε λόγος για διαλλακτική στάση του Έλληνα πρωθυπουργού απέναντι στη Ρωσία, σε αντίθεση με αυτή που τηρεί η ΕΕ.
Το δημοσίευμα της Deutsche Welle κάνει ένα «μάζεμα» των αναφορών στην επίσκεψη Πούτιν στην Ελλάδα. 
Το κυριακάτικο φύλλο της Neue Zürcher Zeitung αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η Αθήνα φαίνεται ότι θέλει να απελευθερωθεί από τους δανειστές. Μπορεί τα ευρωπαϊκά κράτη και το ΔΝΤ να αναγκάζουν την Αθήνα να πουλήσει όλες τις κρατικές επιχειρήσεις, όμως η Ελλάδα αποφασίζει σε ποιον θα τις πουλήσει. Ο Τσίπρας δεν θα είχε αντίρρηση εάν οι Ρώσοι αναλάμβαναν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και τον κρατικό σιδηρόδρομο». Στη συνέχεια του άρθρου, που φέρει τον τίτλο «Ο Τσίπρας καλοπιάνει τον Πούτιν», συμπεραίνεται ότι Πούτιν και Τσίπρας αποτελούν ένα ταιριαστό πολιτικό δίδυμο. «Φαίνεται ότι ο ισχυρός πολιτικός Πούτιν και ο ελαφρών βαρών Τσίπρας, όπως τον βλέπουν η αντιπολίτευση στη χώρα του και οι δανειστές στο εξωτερικό, ταίριαξαν».
Η εφημερίδα Kölner Stadt Anzeiger σχολιάζει επίσης την εν λόγω επίσκεψη. «Πλέον ο Έλληνας πρωθυπουργός αναγνώρισε ως φρούδες τις ελπίδες ότι η Ρωσία θα βοηθήσει την Ελλάδα να βγει από τα χρέη με δάνεια δισεκατομμυρίων. Τώρα ελπίζει στην πρωτοβουλία των Ρώσων στο έργο των ελληνικών ιδιωτικοποιήσεων, τις οποίες αρνούνταν κατηγορηματικά στις αρχές του 2015, όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του. Οι ρωσικές κρατικές επιχειρήσεις έχουν δείξει ενδιαφέρον για τον ελληνικό σιδηρόδρομο και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Επιπλέον συζητούνται και κοινά ενεργειακά και τουριστικά έργα». 
Η οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt δημοσιεύει άρθρο στο οποίο σκιαγραφεί ένα αισιόδοξο σενάριο για τις ελληνικές τράπεζες αφού τα τελευταία νούμερα, όπως γράφει η εφημερίδα, δείχνουν και πάλι κερδοφορία. «Για τις τέσσερις μεγαλύτερες ελληνικές τράπεζες τελειώνει μια δύσκολη περίοδος. Μετά από πέντε χρόνια απωλειών τα χρηματοπιστωτικά ινστιτούτα στοχεύουν μέσα στο 2016 να επιστρέψουν στην κερδοφορία. Απώλειες ύψους 50,6 δις € είχαν συσσωρευτεί στις τέσσερις ελληνικές τράπεζες τα περασμένα πέντε χρόνια της κρίσης. Επομένως η ανακούφιση που επήλθε τώρα χάρη στους αριθμούς του τελευταίου τριμήνου είναι ακόμη μεγαλύτερη».

Μια πρώτη συνοπτική αποτίμηση επαφών Πούτιν στην Αθήνα

Με την υπογραφή ορισμένων Μνημονίων Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας αλλά όχι κάποιο πολύ σημαντικό που θα έδινε την ευκαιρία στην κυβέρνηση να μιλήσει για αναβάθμιση των σχέσεων των δύο χωρών ολοκληρώθηκε αργά χθες βράδυ η επίσκεψη του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στην Αθήνα, που ήταν ενδιάμεσο σταθμός για την προσκυνηματικού χαρακτήρα επίσκεψη του Ρώσου προέδρου σήμερα στο Άγιο Όρος.

Αν και από πλευράς κυβέρνησης επιχειρήθηκε να δοθεί έμφαση στις οικονομικές συμφωνίες που θα συζητηθούν εντούτοις εκτός από μια συμφωνία μεταξύ των ΕΛΠΕ και της Ρωσικής εταιρίας Rosneft δεν υπάρχει κάτι άλλο σημαντικό ενδεικτικό ίσως της επιφυλακτικότητας που δείχνει η Ρωσία καθώς πολλά ειπώθηκαν στο παρελθόν αλλά έγιναν πολύ λίγα.

Ιδιαίτερη σημασία από την επίσκεψη Πούτιν έχει η συνάντηση του Ρώσου προέδρου με τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκο Μητσοτάκη που πραγματοποιήθηκε αργά το βράδυ στο ξενοδοχείο που έχει καταλύσει στο Καβούρι. Κίνηση που ερμηνεύεται ότι οι Ρώσοι θέλουν μ αυτόν τον τρόπο να δείξουν την δυσαρέσκειά τους προς τον κ. Τσίπρα για το ότι η κυβέρνηση αθέτησε τις υποσχέσεις που έχει δώσει στο πρόσφατο παρελθόν.

Κατά τα άλλα στην κοινή συνέντευξη τύπου που έδωσαν οι κ. Πούτιν και Τσίπρας, ο Ρώσος πρόεδρος απηύθυνε προειδοποίηση προς ΗΠΑ και ΝΑΤΟ να σταματήσουν την εγκατάσταση πυραυλικών συστημάτων κοντά στην Επικράτεια της Ρωσίας και ειδικά στην Ρουμανία προαναγγέλλοντας την λήψη μέτρων.

Για επανεκκίνηση των σχέσεων Ελλάδας-Ρωσίας με βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν για επενδύσεις έκανε λόγο ο Αλέξης Τσίπρας και χαρακτήρισε στρατιωτική επιλογή την ενίσχυση των σχέσεων της Ελλάδας με τη Ρωσία. Αιχμή της συζήτησης ήταν όπως είπε ο πρωθυπουργός, η αξιοποίηση επενδύσεων στους τομείς μεταφορών, λιμένων, τουρισμού, ανανεώσιμες πηγής ενέργειας κ.λπ.

Verdi: Γυρίστε στους παλαιούς καιρούς… αυτό είναι πρόοδος

Η κάποτε κραταιά και έμπλεως αισιοδοξίας Ευρώπη δίνει τώρα την εικόνα ραγδαίας και συνολικής αποδόμησης: Βρετανικό δημοψήφισμα (23/6) με επικρεμάμενο Brexit. Ισπανικές εκλογές (26/6) αβέβαιου μέλλοντος. Μετέωρη ευρωτουρκική συμφωνία που η αποπομπή Νταβούτογλου και οψιγενείς αντιδράσεις των Ευρωπαίων την καθιστούν ακόμη πιο εύθραυστη.

Γράφει ο Στέλιος Παπαθεμελής*

Ο «σουλτάνος»-οι εγκυρότεροι αναλυτές του καταλογίζουν σχιζοφρένεια και λόγω αυτής άγνοια κινδύνου-απειλεί εισβολή στη Συρία αν και γνωρίζει ότι θα έχει εκεί απέναντί του Ουάσιγκτον & Μόσχα. Φυσικά απορρίπτει προκλητικά την αξίωση της Ευρώπης για αλλαγές στον δρακόντειο αντιτρομοκρατικό του νόμο με τον οποίο σέρνει στις φυλακές σιδηροδέσμιους τους πολιτικούς του αντιπάλους και τους Κούρδους.

Κατηγορεί τους Ευρωπαίους «ότι υποθάλπουν τρομοκράτες και επομένως δεν δικαιούνται να απευθύνουν συστάσεις στην Τουρκία» (sic!). Ακόμα και η εκ γενετής φιλότουρκη Γερμανία συμπεραίνει ότι ο νεοοθωμανός δεν πρόκειται να εκπληρώσει τα 72 προαπαιτούμενα και άρα δεν θα υπάρξει απελευθέρωση θεωρήσεων.

Η ελληνική ανάγνωση αυτής της αντιστροφής των πραγμάτων είναι η υλοποίηση της παλαιότερης απειλής του Ερντογάν ότι θα βουλιάξει την Ευρώπη (διάβαζε την Ελλάδα) με μετανάστες! Αυτό σημαίνει ότι θα εξαπολύσει τους δουλεμπόρους του σε ασύδοτη δράση.

ΝΑΤΟ είναι, στρατιωτική υπερδύναμη είναι, οφείλει να σωφρονίσει κάθε άτακτο επιβάλλοντας manu militari τις δέουσες κυρώσεις. Όμως αν και ο τούρκος τους έχει εξευτελίσει, οι Δυτικοί, ιδίως οι Αμερικανοί τον χαϊδεύουν όπως και όλους τους ισλαμιστές γιατί τους θεωρούν εκ πεποιθήσεως αντι-Ρώσους.

Το ελληνικό πρόβλημα οξύνεται ασύμμετρα με την μαζική προώθηση στη χώρα μας απροσδιόριστου αριθμού μουσουλμάνων μεταναστών. Οι περισσότεροί τους θα εγκλωβιστούν εδώ, καθώς κανείς στην Ευρώπη δεν τους «πάει». Η Bild διαρρέει «υψηλούς σχεδιασμούς» μετατροπής των νησιών μας, ερήμην μας, σε κέντρα διαλογής μεταναστών.

Το γεωπολιτικό μας πρόβλημα ασφάλειας, ταυτότητας και εθνικής συνοχής περιπλέκεται δραματικά. Απειλούμαστε!

Η κυβέρνηση οφείλει να υπερβεί τα προπατορικά ιδεολογήματα στελεχών της, άλλωστε το έπραξε ήδη για άλλα δομικής φύσεως ζητήματα και να δηλώσει για υπέρτατους λόγους εθνικής ασφάλειας αναστολή της περιβόητης Ευρωπαϊκής Οδηγίας για το Άσυλο. Είμαστε η μόνη χώρα που την εφαρμόζει με θρησκευτική ευλάβεια και επί μεγίστη βλάβη μας.

Η Ελλάδα απειλείται από την δήθεν σύμμαχο Τουρκία και η απόκρουση αυτής της απειλής της, επιβάλλει σταθερό αποτρεπτικό προσανατολισμό και διατήρηση αποτρεπτικής ισχύος. Όμως των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν. Να αφυπνιστούμε επιτέλους επανιδρύοντας την παρατημένη αμυντική βιομηχανία, ιεραρχώντας τις εθνικές μας προτεραιότητες και ανασυγκροτώντας τις ψυχικές μας δυνάμεις.

Στη Κύπρο παίζεται ένα ύπουλο παιχνίδι σε βάρος του όλου Ελληνισμού. Με συμπαίκτες εμάς. Η επίσημη Ελλάς νίπτει τας χείρας της με το επιχείρημα ότι δεν μπαίνουμε στα εσωτερικά της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αφήνουμε όμως να μπαίνουν = αλωνίζουν στην Μεγαλόνησο: Άιντα, Κάμερον, προπαντός Ερντογάν και η πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα Βικτώρια Νούλαντ.

Να θυμόμαστε αυτό που κάποτε είπε ο Ανδρέας «αν χαθεί η Κύπρος θα χαθεί η Ελλάδα».

Αμετανόητος πάντως τελάλης του αφοπλισμού Ελλάδος – Κύπρου, ο πρωθυπουργός των Ιμίων. Αφού ματαίωσε την εγκατάσταση των S300 στην Μεγαλόνησο εγκαταλείποντάς την βορά στον Αττίλα και αντ’ αυτής τους αποθήκευσε (= αχρήστευσε) στην Κρήτη, επέκρινε προχθές την κυβέρνηση Τσίπρα «επειδή δεν μειώνει τις εξοπλιστικές δαπάνες»!

Η «Καθημερινή» αγιογράφησε εσχάτως (15.5.16) τον γνωστό και μη εξαιρετέο ανιστόρητο Ρίχτερ. Όπου ο αθεόφοβος δικαιολόγησε τις μαζικές εκτελέσεις αμάχων επί Κατοχής, ψελλίζοντας ότι «ηθικά ήταν λάθος, αλλά καλύπτονταν από τους νόμους»!(εννοεί του Χίτλερ). Μας πληροφόρησε επίσης ότι «ενημέρωσε» περί Ελλάδος το Επιτελείο Σόϊμπλε. Αλλά εκείνοι «δεν κατάλαβαν ποτέ ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδος»! Λες και το κατάλαβε αυτός…

Για τους αθεράπευτους εραστές ενός κόσμου «χωρίς σύνορα» προτείνουμε την ειδωλοκλαστική μελέτη του Regis Debray, Eloge des frontieres (Εγκώμιο των συνόρων, Εστία). Εν όπλοις σύντροφος του Τσε Γκεβάρα, σύμβουλος του Μιττεράν πολυγραφότατος και διεισδυτικότατος αναλυτής, ανατέμνει την ιδεολογία του κόσμου «χωρίς σύνορα».

Η ιδέα ότι η ανθρωπότητα θα τα πήγαινε καλύτερα αν δεν υπήρχαν σύνορα, γοητεύει τη Δύση αλλά δεν δυσκολεύει τον Ντεμπρέ να την χαρακτηρίσει βλακώδη. Ταυτότητά της:

-Οικονομισμός. Περιφρονεί την πολιτική, εγγυάται το μικρότερο κράτος με συνέπεια τη μεγέθυνση της μαφίας. Δίνει λάμψη γενναιοδωρίας στο νόμο του ισχυροτέρου και πέπλο συμπόνοιας σε απορρυθμίσεις, ιδιωτικοποιήσεις και off shore εταιρίες.[Εμείς τα βιώνουμε στη νιοστή αυτό τον καιρό].

-Τεχνικισμός. Ρομποτική ύβρις, μετα-κουλτούρα

-Απολυταρχισμός.

-Ιμπεριαλισμός. (σ.82 επ.)

Συμπέρασμά του: «Θα είχαμε πολλά να κερδίσουμε αν θυμόμασταν τον Ηράκλειτο που δίδασκε πώς να εκτοξεύσεις τα βέλη εφαρμόζοντας στη χορδή και το τόξο δυνάμεις αντίθετης φοράς».

Σοφή κατάληξη: «όταν όλα τείνουν να γίνουν παγκόσμια η προσήλωση στο τοπικό δημιουργεί ισορροπία»(σ.93).

Ο Giuseppe Verdi ο μεγάλος μουσουργός (Ναμπούκο, Αίντα κ.λπ.) και αγωνιστής της ελευθερίας της πατρίδας του, μας κληροδότησε μια πρωτοποριακή κατά τον Ντεμπρέ συμβουλή: «Γυρίστε στους παλαιούς καιρούς, αυτό θα είναι πρόοδος» («Tornate all’ antico e sarà un progresso»).

*Ο πρώην υπουργός Στέλιος Παπαθεμελής είναι Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης

Η βρώμικη πολιτική της Τουρκίας: Θέλουν εγγυητή για τα κλεμμένα, όχι για την ασφάλεια 

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ 

Ξεσπάθωσε ξανά, διαβάζουμε, σε τουρκική εφημερίδα ο Σερντάρ Ντενκτάς (γιος του Ραούφ Ντενκτάς). “Και βέβαια δεν πρόκειται να καταργηθούν οι εγγυήσεις” φέρεται να δήλωσε, σχολιάζοντας την τοποθέτηση του εκπροσώπου της Κυπριακής Δημοκρατίας πως οι Ελληνοκύπριοι δεν πρόκειται να αποδεχθούν την οποιανδήποτε μορφή τουρκικών εγγυήσεων στην Κύπρο. Κατά τον Ντενκτάς τζούνιορ, οι εγγυήσεις της Τουρκίας χρειάζονται, αλλιώς οι Ελληνοκύπριοι θα τους ξανακάνουν “τα ίδια” όπως το 1963, δηλαδή θα τους ξανασφάξουν και θα τους ξανατρομοκρατήσουν όπως έκαναν και τότε. Και αναρωτήθηκε ρητορικά: “Εάν έλθουμε πάλι σε σημείο να ζήσουμε τα ίδια, ποιός θα προστατεύσει τους Τουρκοκύπριους που είναι μειονότητα; Ποιός θα προστατεύσει τα δικαιώματά μας; Ποιο σύστημα θα προστατεύσει την συνέχιση όσων κερδίσαμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Αυτό λοιπόν είναι το σύστημα των εγγυήσεων.” Στα “επιχειρήματα” του τζούνιορ και προτού κάν τα διατυπώσει, αλλά ακριβώς επειδή τα συμμερίζονται πολλοί ομοϊδεάτες του- μη εξαιρουμένων και των Ακιντζί, Ταλάτ κλπ,-απάντησε ο γνωστός δημοσιογράφος Σενέρ Λεβέντ στη στήλη του που φιλοξενείται σε μετάφραση στην εφημερίδα “Πολίτης”, στις 16 Μαΐου. “Φοβάσαι γιατί είσαι ένοχος”, ήταν ο εύστοχος τίτλος του κειμένου , κείμενο το οποίο δεν είναι πλέον, δυστυχώς, προσβάσιμο λόγω αλλαγών στην εφημερίδα- όπως και τα υπόλοιπα (μεταφρασμένα) ιστορικά πλέον κείμενα του Κύπριου δημοσιογράφου. Ο πολιτικός μύθος πως οι Έλληνες “έσφαζαν” τους Τούρκους από το 1963 μέχρι που τους “έσωσε” η Άγκυρα τον Ιούλιο του 1974- και ο οποίος δυστυχώς υιοθετήθηκε και από μεγάλο μέρος της πολιτικής ελίτ της Κύπρου με το κλισέ “εκάμαμεν τζιαί εμείς πολλά”,- είναι ακριβώς αυτό: ένας πολιτικός μύθος. Όπως όλοι οι μύθοι εξυπηρετούν σκοπιμότητες, έτσι και ο συγκεκριμένος χρησιμοποιείται από Τούρκους της κοπής του τζούνιορ, για να συνεχίζουν να κατακρατούν τα κλεμμένα της κατοχής- που ξεπερνούν κατά πολύ τα 100 δις ευρώ. Επιπλέον ο μύθος δίνει “άλλοθι” στους δικούς μας “πλατφορμιστές”, “προσεγγιστές”, “επαναπροσεγγιστές” και τα λοιπά μπουμπούκια του μπαξέ, που έχουν “σωματοποιήσει” την Τουρκική/Οσμανλική “ιστορική” θεώρηση για τα πράγματα, γενικά, και που στην περίπτωση της Κύπρου έχουν ελληνοποίηση την Τουρκική/ντεκτασική προπαγάνδα. Ετεροχρονισμένα, ο Λεβέντ λέει στον Ντενκτάς τζούνιορ και στον κάθε σφετεριστή που καλοπερνά και τρώει από τα κλεμμένα του 1974, πως “φοβάται” διότι είναι κλέφτης και καταχραστής ξένης περιουσίας και όχι ότι φοβάται” πως θα έλθουν οι Έλληνες να του ξανακάνουν “τα ίδια”. Θέλει δηλαδή ο Ντενκτάς και το σινάφι, του εγγυητή για τα κλεμμένα- θέλει να έχει κάποιο “φουσκωτό εγγυητή” δίπλα του με ένα ρόπαλο , ακριβώς όπως και με τους σημερινούς μαφιόζους “προστάτες”- να τον προσέχει και να τον προστατεύει από τον πολίτη που θα έρθει να του ζητήσει τον λόγο και να του πεί πως αυτά που νέμεται δεν είναι δικά του, δεν του ανήκουν και πως πρέπει να τα επιστρέψει. Και με τον τρόπο αυτό και χωρίς να το γνωρίζει καν, ο πολίτης θα παραπέμπει τους σφετεριστές και τον κάθε πολιτικό αλήτη που νομίζει πως “η ισχύς είναι το μέτρο”, σε μια μεγάλη και διαχρονική Μακιαβελική αλήθεια: πως ο άνθρωπος μπορεί να συγχωρέσει τον δολοφόνο του πατέρα του, όχι όμως τον σφετεριστή της περιουσίας του. Έχω και στο παρελθόν σχολιάσει μέσα από τη στήλη αλλά και αλλού με τον πολιτικό μύθο “εκάμαμεν τζιαί εμείς πολλά”. Και κατά το μύθο- επειδή “εκάμαμεν τζιαί εμείς πολλά”, – πρέπει σήμερα, και για να έχουμε όχι κάν ειρήνη αλλά μια “τουρκική ειρήνη”, εσαεί, πρέπει να πέσουμε όλοι μπρούμυτα, δηλ. η καταπληκτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού- το 80% του πληθυσμού- ώστε ο κάθε Ντενκτάς να απολαμβάνει τα κλεμμένα του 1974. Το πως, πέραν των κλεμμένων του 1974 οι Τούρκοι -το 18% του πληθυσμού- ελέγχουν γύρω στα 37% των εδαφών της Κ.Δ. (όχι της Κύπρου, διότι εδώ διεκδικούν και οι Εγγλέζοι) είναι ευρέως γνωστό. Το ότι οι Τούρκοι ελέγχουν και το 55% των κυπριακών ακτών, πόσοι από εμάς το γνωρίζουν; Σήμερα η ακτογραμμή είναι η πιό σημαντική πηγή παραγωγής πλούτου στην Κύπρο. Ήταν οι αμερικανοί που το 2003 έκαναν την αποκάλυψη αυτή αναφορικά με την ακτογραμμή. (Αλήθεια πού ήταν τότε η κυβέρνηση και πού είναι η σημερινή και ποιά είναι η θέση της στο μείζον αυτό ζήτημα, που έχει επαναφέρει στην επικαιρότητα η ερευνήτρια Φανούλλα Αργυρού με αδιάσειστα στοιχεία από το Βρεττανικό Υπουργείο Άμυνας; Του το έχει πει κανείς το εντιμότατου αλλά και “πολυμήχανου” κύριου Άιντα;). Τότε, το 2003, ο Ντενκτάς , σίνιορ “κλωτσούσε” γενικά, κάτι που “ενόχλησε” την Ουάσινγκτον που προχώρησε σε αυτή την αποκάλυψη για να του δείξει πόσο “άπληστος” ήταν. Και ο Ντενκτάς έγινε “τούρκος” από το θυμό του. Βέβαια το 2003 το “πολιτικό καντήλι” του Ντενκτάς είχε ήδη σβήσει. Ο μακαρίτης αμερικανός διπλωμάτης Thomas Weston, συντονιστής για το κυπριακό στο Αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών, έλεγε σε Κύπριους διπλωμάτες στην αμερικανική πρωτεύουσα να σταματήσουν να ασχολούνται (“to worry about Ντεκτάς”) με τον Ντενκτάς. “Tον Ντενκτάς θα τον κανονίσουμε εμείς” , τους έλεγε. (“We shall take care of Denktash”). Και το έπραξαν. Είχε δίκιο ο Ντενκτάς όταν φώναζε πως τον ανέτρεψαν οι αμερικάνοι, με καμιά σαρανταριά εκ. δολάρια που ξόδεψαν τότε, στα κατεχόμενα, χρηματοδοτώντας ένα “ήπιο πραξικόπημα” (“soft coup”) στα πρότυπα των γνωστών μεταψυχροπολεμικών “επαναστάσεων των χρωμάτων” (“colour revolutions”). Και όπως το έκαναν με τον Ντενκτάς, τότε, μπορούν να το κάνουν και με άλλους, σήμερα, στην περιοχή. Τον Ερντογάν, για παράδειγμα, τον περιμένουν στη γωνία. Τώρα ως προς την αφήγηση του Ντενκτάς τζούνιορ και, ειδικά αυτού, θέλω να του θυμίσω τί έλεγε ο πατέρας του δημόσια στις 16 Ιουλίου, την επόμενη δηλαδή του προδοτικού πραξικοπήματος. Είπε πως το πραξικόπημα είναι “εσωτερική υπόθεση” των Ελληνοκυπρίων και δεν αφορά ποσώς τους Τουρκοκύπριους. Η δήλωση του πατέρα του Σερντάρ είναι καταγραμμένη και δημοσιευμένη. Κατέχω πιστό αντίγραφο και την πηγή. Ο Ραούφ Ντενκτάς δεν είχε καμία έγνοια για την ασφάλειά του το 1974 και πως θα του συνέβαιναν “τα ίδια”. Ο Ραούφ γνώριζε ακριβώς το ποιόν της ΕΟΚΑ Β και τί ακριβώς επιχειρούσαν τα παλικάρια της φακής, σε συνεννόηση με τον δικτατορίσκο “τενεκκέ” (“tin pot dictator”) της Αθήνας: ήθελαν πραγμάτωση του “ονείρου τους”, αυτού της “διπλής ένωσης- double enosis” όπως τους την επεξεργάσθηκαν το δίδυμο Μπώλ-Άτσεσον το 1964. Γενικότερα, ο Ντενκτάς γνώριζε πως από τα τέλη του 1967 μέχρι και και στις 16 Ιουλίου – και όπως απέδειξαν και τα πράγματα μέχρι και τη μέρα της εισβολής στις 20 Ιουλίου – δεν υπήρξε κανένα επεισόδιο διακοινοτικής βίας στην Κύπρο. Ο ίδιος είχε συλληφθεί το 1967 και αφέθηκε ελεύθερος. Και στις αρχές του 1968 άρχισαν οι ενδοκυπριακές συνομιλίες. Ο Ντενκτάς συνελήφθη όταν προσπάθησε να εισέλθει μυστικά και παράνομα στην Κύπρο, δια θαλάσσης, από την Τουρκία. Είχε διαφύγει το 1964 με Τουρκικό πολεμικό πλοίο, μετά την αποτυχημένη απόπειρα του και των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας -της Τουρκικής έκδοσης της Gladio- να καταλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία προκαλώντας την αιματοχυσία του 1963-64. Αν η σημερινή “αφήγηση” του γιού του Ντενκτάς περι “τα ίδια” ίσχυε, τότε ο πατέρας του- αυτός και αν ήταν τρομοκράτης αφού παραδέχθηκε δημόσια πως το 1958 οργάνωσε την τοποθέτηση βόμβας στο τουρκικό προξενείο στη τουρκική συνοικία της Λευκωσίας και κατηγόρησε τους Έλληνες, προκαλώντας αιματηρά επεισόδια- δεν θα ζούσε σήμερα. Άλλο όμως η “αφήγηση” του κάθε ανιστόρητου και σφετεριστή και άλλο η ιστορία και τα αδιάψευστα καταγραμμένα γεγονότα. Πάντοτε και με αφορμή “αφηγήσεις” τύπου τζούνιορ, που αφθονούν στις μεταμοντέρνες αφηγήσεις της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας- και που θεληματικά και εσκεμμένα αγνοούν το φασιστικό υπόβαθρο του τουρκισμού/κεμαλισμού- παραπέμπω στο έργο του Richard A. Patrick, “Political Geography and the Cyprus Conflict, 1963-1971”, (University of Waterloo, 1976.) Το έργο αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Ο συγγραφέας του υπηρέτησε με το καναδικό ειρηνευτικό απόσπασμα από την αρχή της κρίσης, πήγε πίσω στον Καναδά, και εκπόνησε διδακτορική έρευνα βασισμένη σε πρωτογενή έρευνα πεδίου από την Κύπρο. Η μελέτη του είναι από μη φιλική ως εχθρική για τους Έλληνες και εκδόθηκε από το πανεπιστήμιο μετά που έφυγε από τη ζωή λόγω ασθένειας. Ας μελετήσουν το έργο του Patrick όλοι αυτοί του “εκάμαμεν τζιαι εμείς πολλά”, οι οποίοι με κάθε ευκαιρία βγάζουν τη γλώσσα τους περίπατο και φορτώνουν “όλες” τις αμαρτίες, αλλά και τις “εικαζόμενες”, στις πλάτες των Ελλήνων διότι αλλιώς θα καταρεύσουν οι πολιτικοί τους μύθοι και τα ιδεοληπτικά τους κατασκεύασματα -οι “αφηγήσεις” τους. Θα μάθουν και θα εκπλαγούν, π.χ., πόσοι αθώοι Τουρκοκύπριοι εκτελέσθηκαν μεταξύ 1963-67. Τον Σεντάρ Ντεκτάς δεν τον απειλεί κανείς και το γνωρίζει. Αν “φοβάται” έιναι επειδή, όπως του τα λέει ο Λεβέντ, είναι ένοχος. Θέλει εγγυητή για τα κλεμμένα του – μεταξύ άλλων και για την κλεμμένη βίλα του πατέρα του που “κληρονόμησε”- και όχι για την ασφάλειά του.

Πηγή: Η βρώμικη πολιτική της Τουρκίας: Θέλουν εγγυητή για τα κλεμμένα, όχι για την ασφάλεια http://wp.me/p3kVLZ-y2l

Η κυβέρνηση αυξάνει τους φόρους, αλλά τα ταμεία παραμένουν άδεια

Μπορεί να αυξάνονται οι φορολογικοί συντελεστές, ωστόσο τα ποσοστά είσπραξης μειώνονται, οι στόχοι δεν επιτυγχάνονται και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο συσσωρεύονται.
Αυτό αποδεικνύουν τα στατιστικών στοιχεία που επικαλούνται αναλυτές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) στην έκθεση που συνέταξαν για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, αναφέρει η Καθημερινή της Κυριακής.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΝΤ από τα 100 ευρώ φόρων που επιβάλλονται, το 2015 εισπράχθηκαν περίπου τα 45, με τον δείκτη εισπραξιμότητας να υποχωρεί σταθερά από το 2010 και μετά. Το 2015, έτος των υψηλότερων φορολογικών συντελεστών καταγράφηκε ιστορικό χαμηλό στην εισπραξιμότητα, ενώ σε ιστορικό υψηλό ανήλθαν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στην εφορία. Ο δείκτης του 50% είναι ο υψηλότερος στην Ευρωζώνη και πέντε φορές μεγαλύτερος συγκριτικά με τις υπόλοιπες χώρες - μέλη του Ευρωσυστήματος.
Σύμφωνα με τους αναλυτές του ΔΝΤ η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να εμφανίσει πρωτογενή πλεονάσματα της τάξεως του 3,5% του ΑΕΠ, ειδικά για μεγάλες χρονικές περιόδους.
Τα στατιστικά στοιχεία που επικαλείται το ΔΝΤ είναι τα εξής:
1. Ο συντελεστής συλλογής των φόρων ξεπερνούσε το επίπεδο του 70% το 2010, ενώ το 2015 το ποσοστό περιορίστηκε, σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ, στο 45%.
2. Η μη είσπραξη φέρνει περισσότερα ληξιπρόθεσμα χρέη των φορολογουμένων στην εφορία.
3. Πάνω από το 50% των μισθωτών και των συνταξιούχων δεν πληρώνει καθόλου φόρο, τη στιγμή που ο μέσος όρος για τις χώρες-μέλη της Ευρωζώνης, ανέρχεται στο... 9%.
Η φορολογική πολιτική που αποφάσισε να ακολουθήσει η κυβέρνηση για να επιτευχθεί η 1η αξιολόγηση, κινείται στην διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που υπέδειξαν οι δανειστές με κίνδυνο να πέσουν ακόμη μια φορά έξω οι προβλέψεις για την απόδοση των μέτρων όπως συμβαίνει συνεχώς από το 2010 και μετά.

Ένα ρεαλιστικό καλωσόρισμα στον πρόεδρο Putin!

(Φωτ.: Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας χαιρετά τον Πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμιρ Πούτιν στο περιθώριο τοτυ Ενεργειακού Φόρουμ στην Αγία Πετρούπολη την Παρασκευή 19 Ιουνίου 2015. Καλωσορίζοντας σήμερα τον ρεαλιστή Πρόεδρο μιας σημαντικής και φίλης χώρας, θα πρέπει να μιλήσουμε μαζί του με τη γλώσσα του ρεαλισμού προκειμένου να δούμε τις κοινές φιλοδοξίες μας να πραγματοποιούνται.)

Του Βασίλη Κοψαχείλη*
Η Ελλάδα σήμερα καλωσορίζει τον Ρώσο Πρόεδρο, Vladimir Putin, και τη συνοδεία του.
Αφορμή για την επίσκεψη Πούτιν, αποτελούν οι εορτασμοί της χιλιετούς παρουσίας Ρώσων μοναχών στο Άγιο Όρος. Μακραίωνοι οι κοινοί δεσμοί και σημαντικά τα κοινά μας συμφέροντα ώστε να οδηγήσουν και σε μια σταθερή και αμοιβαία επωφελή συνεργασία μεταξύ των δυο χωρών. Ωστόσο, αυτή συνεργασία παραμένει ακόμη φιλοδοξία στα χαρτιά.
Το γεωστρατηγικό όραμα Putin
Με χθεσινό του άρθρο στην εφημερίδα «Η Καθημερινή» ο Ρώσος Πρόεδρος έστειλε το δικό του –εντυπωσιακό– μήνυμα στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Το «εντυπωσιακό» στοιχείο αποτυπώνεται στον πολιτικό ρεαλισμό που διέπει τη σκέψη και το όραμα του Ρώσου Προέδρου και το οποίο αποκαλύπτεται στο άρθρο του.
Με απλά λόγια, ο Vladimir Putin υπονοεί και λέει στην Ευρώπη ότι την ώρα Ευρώπη που διαπραγματεύεσαι μια συμφωνία με τις ΗΠΑ (τη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων / Transatlantic Trade and Investment Partnership – TTIP), στην οποία οι ΗΠΑ είναι πιο ανταγωνιστικές και θα έχουν εκείνες το πάνω χέρι (π.χ. το κόστος ενέργειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι περίπου 35% ακριβότερο του αμερικανικού), εγώ έρχομαι και σου προσφέρω μια έντιμη συνεργασία να κυριαρχήσουμε από κοινού «στην αχανή περιοχή από τον Ατλαντικό έως τον Ειρηνικό ωκεανό». Συνοπτικά, ο Πρόεδρος Putin ολοκληρώνει το φιλόδοξο όραμά του, λέγοντας ότι η Ελλάδα θα έχει εξέχουσα κομβική θέση σε αυτήν τη συνεργασία με την Ευρώπη.
Ο Ρώσος Πρόεδρος καταλήγει με τη διαπίστωση ότι η ευρωπαϊκή και ελληνική συνεργασία με τη Ρωσία δεν έχει ευοδωθεί, διότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέτει προσκόμματα στην προοπτική αυτής της συνεργασίας.
Αρκετά φιλόδοξο και δελεαστικό το όραμα Putin, που δεν αφήνει αδιάφορο τον αναγνώστη.
Προσωπικά θεωρώ ότι ο Ρώσος Πρόεδρος μας τιμά, επιλέγοντας να επικοινωνήσει το όραμά του, με αφορμή την επίσκεψή του στη χώρα μας. Ανάλογης σοβαρότητας οφείλει να είναι και η ελληνική απάντηση στο μήνυμα Putin.
Η οφειλόμενη ελληνική απάντηση
Η Ελλάδα πρέπει πραγματικά να καλωσορίσει τον πρόεδρο Putin. Η χώρα μας δεν έχει την πολυτέλεια των αποκλεισμών, πόσο μάλλον της Ρωσίας. Ωστόσο, στον πολιτικό ρεαλισμό του Ρώσου Προέδρου, η Ελλάδα οφείλει να απαντήσει με πολιτικό ρεαλισμό!
Στα ενεργειακά θέματα, δεν είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αυτή που μπλοκάρει την περαιτέρω τροφοδοσία της Ευρώπης με ρωσικό αέριο, αλλά η απλή λογική. Είναι το γεγονός ότι πραγματικά η Ρωσία κατέχει μια δεσπόζουσα θέση ως ενεργειακός προμηθευτής της Ευρώπης και αυτό εγείρει σοβαρές ανησυχίες σε ό,τι αφορά την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης. Η Ευρώπη χρειάζεται ενέργεια, χρειάζεται φθηνή ενέργεια, και χρειάζεται πολλαπλές πηγές τροφοδοσίας και προμηθευτών για να εξασφαλίσει ότι κάποια στιγμή δεν θα καταστεί ενεργειακός όμηρος ενός και μόνο προμηθευτή.
Στις ευρωατλαντικές σχέσεις, η Ελλάδα πρέπει να εξηγήσει στη ρωσική πλευρά ότι οι σχέσεις με τις ΗΠΑ είναι κάτι πολύ περισσότερο από εμπορικές συμφωνίες. Και δυστυχώς υπάρχουν πολλοί και στην Ε.Ε. που το ξεχνούν ή θέλουν να το ξεχνούν αυτό!
Στο πεδίο των στρατηγικών μεταφορών, η Ελλάδα θα πρέπει να εξηγήσει στη Ρωσία ότι η επιχειρηματική λογική απαιτεί ένα βιώσιμο business plan, ώστε ΤΡΑΙΝΟΣΕ και λιμάνι Θεσσαλονίκης (ΦΩΤ.) να έχουν ουσιαστικό ρόλο αμοιβαίας εξυπηρέτησης των ευρωπαϊκών και ρωσικών εμπορικών συμφερόντων. Ο στρατηγικός επενδυτής θα πρέπει να έχει σχέδιο ανταγωνιστικής στρατηγικής αξιοποίησης των περιουσιακών στοιχείων στα οποία φιλοδοξεί να επενδύσει.

Ο βιώσιμος δρόμος στις ελληνορωσικές σχέσεις
Με το άρθρο Putin, βλέπουμε ότι η ρωσική πλευρά εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τις ελληνορωσικές σχέσεις στο πεδίο του ανέφικτου, δηλαδή στο στρατηγικό πλαίσιο, που σχεδόν αυτομάτως προκαλεί αντιδράσεις και ακυρώσεις φιλόδοξων σχεδιασμών.
Αντίθετα, δεν υπάρχει καμία πρόταση σε τακτικό - επιχειρηματικό επίπεδο χαμηλού προφίλ. Έχω επισημάνει και σε παλαιότερο άρθρο μου ότι οι ευκαιρίες σε αυτό το επίπεδο είναι τεράστιες και σημαντικές. Αν δεν υπάρξει πρώτα όσμωση ανθρώπων και συμφερόντων σε τακτικό - επιχειρηματικό επίπεδο, μην ελπίζουμε σε στρατηγικές συνεργασίες.
Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα αδυνατεί συστηματικά να καταθέσει μια εναλλακτική πρόταση προς τη Ρωσία, ένα «οδικό χάρτη» ώστε οι διμερείς σχέσεις να μπουν επιτέλους σε μια βιώσιμη πορεία.
Ο «οδικός χάρτης» στις ελληνορωσικές σχέσεις
Θα πρέπει να συσταθεί μια νέα πολυσυμμετοχική (κρατικοί, επιστημονικοί και επιχειρηματικοί φορείς), μεταβλητής γεωμετρίας (ομάδες εργασίας με διαφορετική σύνθεση και σκοπό) ελληνορωσική επιτροπή, που θα διερευνήσει βιώσιμους τρόπους και πεδία κοινής συνεργασίας που δεν προσκρούουν σε νομικά και πολιτικά κολλήματα. Η επιτροπή αυτή να μην αποτελέσει ευκαιρία για «ταξιδάκια» και παραπομπή του θέματος στις καλένδες, αλλά, υπό αυστηρό πλαίσιο εργασίας και συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα, να καταλήξει σε συγκεκριμένες λειτουργικές και βιώσιμες προτάσεις.
Επίσης άμεσα να ληφθούν μέτρα διασφάλισης του σημερινού επιπέδου της συνεργασίας, σε όλα τα επίπεδα. Για παράδειγμα, μία προβοκατόρικη ενέργεια εναντίον Ρώσων τουριστών στην Ελλάδα θα προκαλούσε ανυπολόγιστη ζημιά στις ελληνορωσικές σχέσεις συνολικά.
Να διερευνηθούν στοχευμένα οι προοπτικές κοινής επιχειρηματικής συνεργασίας στους τομείς του τουρισμού και της αγροτικής παραγωγής με επενδύσεις και στις δυο χώρες. Σε αυτό το επίπεδο, θα μπορούσε να υπάρξει και εμπλοκή της λεγόμενης «τράπεζας των BRICS» για τη χρηματοδότηση υποδομών σε τουριστικά και σύγχρονα αγροτικά projects (π.χ. κοινά αγροτικά - τεχνολογικά projects σε Ελλάδα και Ρωσία ταυτόχρονα).
Να συσταθούν κοινές εταιρείες για τον έλεγχο αγορών, δικτύων διανομής και logistics. Το όραμα για κυριαρχία από τον Ατλαντικό ως τον Ειρηνικό περνάει καλύτερα μέσα από τις σύγχρονες εταιρείες «Ανατολικών Ινδιών», όπου Ελλάδα και Ρωσία μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο, ιδιαίτερα αν εκπονηθεί ένα κοινό σχέδιο συνδυασμού χερσαίων και θαλάσσιων μεταφορών. Ενδεχομένως η Ελλάδα θα μπορούσε να πρωτοστατήσει και να λειτουργήσει ως γέφυρα, προσκαλώντας σε μια τέτοια συνεργασία την Ιταλία, τη Γαλλία ακόμη την Αίγυπτο και το Ισραήλ.
Η εποχή μας απαιτεί σοβαρότητα και σχεδιασμό
Ο κατάλογος των κοινών πρωτοβουλιών που μπορούν να αναπτυχθούν είναι ευρύτατος. Αυτό που χρειάζεται είναι ευελιξία στη σκέψη και στη σύλληψη σχεδιασμών ήπιας ισχύος. Όσο οι σχέσεις θα συζητούνται σε στρατηγικό επίπεδο διακρατικών συνεργασιών, στη λογική των μονοπωλίων και των σφαιρών επιρροής, τόσο η διμερής συνεργασία θα μπλοκάρεται.
Η εποχή μας είναι επικίνδυνη. Η επιβίωση κρατών και «αυτοκρατοριών» κρέμεται από μια κλωστή. Η αντιμετώπιση των αρνητικών και θετικών προκλήσεων απαιτεί σοβαρότητα και μακρόπνοο σχεδιασμό.
Καλωσορίζοντας σήμερα τον ρεαλιστή Πρόεδρο μιας σημαντικής και φίλης χώρας, θα πρέπει να μιλήσουμε μαζί του με τη γλώσσα του ρεαλισμού προκειμένου να δούμε τις κοινές φιλοδοξίες μας να πραγματοποιούνται.
Να καλωσορίσουμε τον Ρώσο Πρόεδρο, λέγοντάς του πως «θέλουμε πολύ τη συνεργασία, αλλά οι ευκαιρίες για συνεργασία κρύβονται αλλού»!
* Ο κ. Βασίλης Κοψαχείλης είναι διεθνολόγος, σύμβουλος εκτίμησης γεωπολιτικών κινδύνων.

Στις γειτονιές διακινητών «ονείρων» στην Καμπούλ

ΦΙΛΙΩ Π. ΚΟΝΤΡΑΦΟΥΡΗ

• 

Υπαίθριο παζάρι στην Καμπούλ, όπου οικογένειες Αφγανών πωλούν τα υπάρχοντά τους για να συγκεντρώσουν μετρητά και να πληρώσουν τους διακινητές.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ - ΑΠΟΣΤΟΛΗ. Ο Αφγανός μεσήλικας δεν σηκώθηκε ούτε στιγμή από την καρέκλα έξω από το μαγαζί του. Μπροστά του ένας σκονισμένος σωρός με χαλιά, μια παιδική κούνια, κουζίνες, έπιπλα και μικροαντικείμενα στοιβαγμένα πάνω στο χώμα στην άκρη του δρόμου. Πριν από λίγους μήνες δεκάδες συμπατριώτες του πήγαιναν στη Χάιρ Χανά για να πουλήσουν αντικείμενα σαν κι αυτά ή και σπίτια ολόκληρα. Τον τελευταίο καιρό όμως οι πελάτες έχουν λιγοστέψει σ’ αυτό το υπαίθριο παζάρι στη Βορειοδυτική Καμπούλ.

«Τον χειμώνα έρχονταν επτά και οκτώ άνθρωποι την ημέρα που ήθελαν να πουλήσουν τα πράγματά τους για να μαζέψουν χρήματα και να φύγουν παράνομα από το Αφγανιστάν», λέει ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού.

«Ολα σχεδόν σταμάτησαν με τη συμφωνία (Ευρώπης - Τουρκίας). Τώρα ζήτημα είναι να έρχονται ένας-δύο άνθρωποι την εβδομάδα». Αρνείται να πει το όνομά του. «Η αστυνομία τώρα μας κυνηγάει· φοβάμαι», λέει.

Τον ίδιο φόβο το τελευταίο διάστημα μοιράζονται και αρκετοί διακινητές στην Καμπούλ καθώς η αφγανική κυβέρνηση –έπειτα από πιέσεις της Ευρώπης και ειδικότερα της Γερμανίας– έχει ξεκινήσει επιχείρηση καταστολής. Κάποιος διακινητής έκλεισε το μικρό γραφείο του που ήταν «κρυμμένο» σε στενό δρομάκι της πόλης. Αλλοι απενεργοποίησαν τα κινητά τους και εξαφανίστηκαν. Ενας νεαρός Αφγανός που συναντάμε έψαχνε μάταια έναν διακινητή με το όνομα Μαχμπούμπ. «Εχει στείλει εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες νεαρούς σαν κι εμένα στην Ευρώπη. Μου είπαν ότι είναι εδώ και δύο εβδομάδες στη φυλακή. Ομως θα πληρώσει κάτι στην αστυνομία και θα βγει», λέει.

Μετά τις μαζικές διελεύσεις της περυσινής χρονιάς, οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες σταδιακά σταμάτησαν να δέχονται Αφγανούς, θεωρώντας τους οικονομικούς μετανάστες και όχι πρόσφυγες. Τα σύνορα έκλεισαν κι αυτό το γνωρίζουν σχεδόν όλοι στο Αφγανιστάν, ειδικά τώρα που το όνειρο της Ευρώπης φαίνεται να γίνεται όλο και πιο δύσκολο και μακρινό. Οι εικόνες από τους χιλιάδες εγκλωβισμένους στην Ειδομένη μέσα από τα νυχτερινά δελτία ειδήσεων του Tolo, του μεγαλύτερου καναλιού της χώρας, έχουν φτάσει εδώ και καιρό στο Αφγανιστάν. Το ίδιο έχει συμβεί και με τις ιστορίες για τους ανθρώπους που χάνονται στα νερά του Αιγαίου. Ο φόβος των Αφγανών να διασχίσουν μια θάλασσα που οι περισσότεροι δεν έχουν δει ποτέ είναι ίσως ο μεγαλύτερος από όλους. 

«Ηξερα πως θα κινδυνέψω ούτως ή άλλως», λέει στην «Κ» ο 33χρονος Γουαλίντ, ο οποίος, μη μπορώντας να βρει δουλειά για πάνω από τρία χρόνια, προσπάθησε για πολύ καιρό να αποφασίσει αν θα έρθει στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας. «Eίχα δύο επιλογές: ή να προσπαθήσω να φτάσω στην Ευρώπη με κίνδυνο να πεθάνω στη θάλασσα ή να δουλέψω στην αφγανική αστυνομία και να πολεμάω τους Ταλιμπάν για 280 δολάρια τον μήνα. Επέλεξα το δεύτερο. Τουλάχιστον να πεθάνω στην πατρίδα μου με τιμή».

Βίζα με 4.000 δολάρια

Για τρεις δεκαετίες, οι Αφγανοί αποτελούσαν τη μεγαλύτερη ομάδα προσφύγων παγκοσμίως, πριν εκτοπιστούν στη δεύτερη θέση από τους Σύρους. Αν και η «ζήτηση» έχει μειωθεί μετά το κλείσιμο των συνόρων, σε δύο από τα πολλά ταξιδιωτικά γραφεία στο κέντρο της Καμπούλ ακόμα «πωλούνται» τουριστικές βίζες. Χρησιμοποιούνται συνήθως από εκείνους που θέλουν να μετριάσουν τους κινδύνους και τον χρόνο από ένα ταξίδι μέσα από τα χερσαία σύνορα προς την Ευρώπη. 

«Τέσσερις χιλιάδες δολάρια για Τουρκία σε 10 μέρες, 500 δολάρια για Ντουμπάι σε 5 μέρες, 17.000 δολάρια για Ευρώπη σε 40 μέρες», λέει ο Σεντίκ, ένας από τους ιδιοκτήτες, καθώς παριστάνουμε τους πελάτες.

«Είναι 100% νόμιμες», προσθέτει. Μια νόμιμη αίτηση απλής βίζας στην τουρκική πρεσβεία όμως κοστίζει μόλις 60 δολάρια και είναι σχεδόν αδύνατο να την πάρει ο μέσος Αφγανός. Ο Σεντίκ δεν αποκαλύπτει λεπτομέρειες για το πώς εκδίδει βίζες το γραφείο του και γιατί είναι τόσο ακριβές, αλλά σύμφωνα με Αφγανούς δημοσιογράφους, εργαζόμενοι σε πρεσβείες συνεργάζονται για παράνομες εκδόσεις βίζας. Γι’ αυτό έχουν ενταθεί οι έλεγχοι στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης σε όσους φτάνουν από την Καμπούλ, ενώ και η τουρκική πρεσβεία ζητάει επιπλέον έγγραφα για την έκδοση βίζας.

Το αφγανικό διαβατήριο είναι το «χειρότερο» στον κόσμο, μιας και ο κάτοχός του χρειάζεται βίζα για να ταξιδέψει σχεδόν παντού, ακόμα και στο γειτονικό Ιράν και το Πακιστάν. Αν και πέρυσι το κεντρικό γραφείο διαβατηρίων στην Καμπούλ δεχόταν ώς και 4.000 αιτήσεις την ημέρα, με κάποιους διακινητές να πλησιάζουν ανοιχτά όσους περίμεναν έξω στην ουρά, πλέον και η διαδικασία έκδοσης βίζας για το Ιράν έχει γίνει πιο περίπλοκη, πιο ακριβή και πιο χρονοβόρα.

Ετσι το ταξίδι των πιο φτωχών και απελπισμένων ξεκινάει συνήθως από τη νοτιοδυτική επαρχία της Νιμρούζ, όπου φτάνουν με το λεωφορείο από την Καμπούλ με λιγότερα από 13 ευρώ. Αυτός παραμένει ο πιο επικίνδυνος δρόμος, καθώς ξεκινάει από μια επαρχία η οποία μαστίζεται από τις επιδρομές και τις απαγωγές των Ταλιμπάν.

Χρονιά εξόδου το 2015

Τον περασμένο χειμώνα, κάθε βράδυ έφευγαν 60 λεωφορεία. «Η δουλειά τώρα έχει πέσει», λέει ο Ζαμανεντίν, ένας από τους οδηγούς λεωφορείων. Στην άλλη μεριά των συνόρων οι Αφγανοί συχνά έρχονται αντιμέτωποι με Ιρανούς στρατιώτες και αστυνομικούς που πυροβολούν, ξυλοκοπούν και απελαύνουν όσους πιάσουν. Γι’ αυτό και η τιμή των ντόπιων διακινητών εξαρτάται από το πόσο έμπειροι είναι και κυμαίνεται από 300 έως 500 δολάρια. 

Με τα χρόνια, οι διακινητές έφτιαξαν ένα καλά οργανωμένο σύστημα, με «συνεργάτες» σε όλες τις γειτονικές χώρες για την προώθηση των Αφγανών. Το 2015, τη χρονιά της μεγάλης εξόδου, η καλύτερη διαφήμισή τους ήταν οι χιλιάδες άνθρωποι που έφτασαν στον προορισμό τους. Η επικοινωνία γίνεται κυρίως μέσω εφαρμογών κινητών τηλεφώνων όπως το Viber και το Whatsapp. Ενας «συνεργαζόμενος» Αφγανός, διακινητής στην Τουρκία και φοιτητής πανεπιστημίου, έστελνε με τις εφαρμογές μέχρι και τις φωτογραφίες του σκάφους που θα μπορούσε να διαλέξει μια οικογένεια για να έρθει στην Ελλάδα.

Παρά τον πακτωλό χρημάτων που έχει εισρεύσει από τη διεθνή κοινότητα μετά το 2001, το Αφγανιστάν παραμένει στις δέκα φτωχότερες χώρες του κόσμου, με μεγάλο μέρος του πληθυσμού να μην έχει καν πρόσβαση σε καθαρό νερό, αποχέτευση και ηλεκτρικό ρεύμα. Ταυτόχρονα, η βία και οι συγκρούσεις μεταξύ της κυβέρνησης και των Ταλιμπάν έχουν αναζωπυρωθεί επικίνδυνα στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας. Από το ένα εκατομμύριο μεταναστών και προσφύγων που έφτασε στην Ευρώπη πέρυσι, σχεδόν 250.000 ήταν Αφγανοί, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης.

Ο ίδιος ο Αφγανός πρόεδρος, Ασραφ Γκάνι, είπε πρόσφατα σε τηλεοπτική συνέντευξή του πως «δεν έχω καμία συμπάθεια για όσους φεύγουν από τη χώρα» και κάλεσε τους συμπατριώτες του να μην ακούν τους διακινητές και να παραμείνουν στο Αφγανιστάν για να το ανοικοδομήσουν. Ομως ελάχιστοι συμπατριώτες του τον ακούν. Συντονίζουν τις τηλεοράσεις τους στο ευρωπαϊκό κανάλι Euronews που εκπέμπει και στα φαρσί, για να μάθουν πότε θα ανοίξουν τα σύνορα.

Σε μια γειτονιά της Κωνσταντινούπολης που είναι γεμάτη από αφγανικά εστιατόρια, φούρνους και άλλα καταστήματα, συνεχίζουν να εμφανίζονται νεοφερμένοι Αφγανοί. Πολλοί φτάνουν κατευθείαν από το Ιράν όπου ζούσαν ως πρόσφυγες εδώ και πολλά χρόνια. Στοιβάζονται σε μικρά δωμάτια και περιμένουν να δουν πώς θα εξελιχθεί η συμφωνία μεταξύ Ευρώπης και Τουρκίας. Ενας Αφγανός ιδιοκτήτης εστιατορίου και διακινητής στη συγκεκριμένη γειτονιά, όμως, θεωρεί πως η συμφωνία είναι ήδη καταδικασμένη. «Πριν από έναν χρόνο έβγαζα 45.000 δολάρια τη μέρα», λέει. «Τώρα οι δουλειές έχουν πέσει και ψάχνω να βρω τρόπους να βγάλω λεφτά. Oμως ξέρω πως σε δύο μήνες όλα θα είναι και πάλι όπως πριν».

Lonely Planet names Peloponnese top European destination in 2016

• 

TAGS:

Travel guide publisher Lonely Planet has released its annual list of top European destinations to visit in 2016, naming the southern Greek region of the Peloponnese as its Number 1 choice.

“Now more than ever the Peloponnese is the perfect destination for absorbing traditional Greek life, compelling history and inspiring landscapes,” Lonely Planet says on its website.

“Travelers to Greece tend to flock to the myriad islands or marvel at the iconic Acropolis, but one of the country’s most diverse, vibrant regions is often forgotten: the Peloponnese. It remains an affordable enclave of magnificent ancient sights like Olympia, Mycenae and Mystras, which are scattered across a rich landscape of stone villages, teal seas and snow-capped mountains,” it says.

The Top Ten experiences it names are visits to the seaside town of Nafplio, the shipwreck dive in Navarino Bay at Pylos, catching a show at the Ancient Theater of Epidaurus, bird-watching at Gialova Lagoon, a ride on the vintage rack-and-pinion railway between Kalavryta and Diakofto, partying at the Patra Carnival, exploring the Medieval walled town of Monemvasia, tasting the region’s famed olives, crossing the Corinth Canal to the Nemea wine region and touring the Peloponnese’s archaeological sites.

The second destination Lonely Planet recommends is  Aarhus in Denmark, named European Capital of Culture and European Region of Gastronomy in 2017, followed by Venice, the Dordogne in France, Lviv in Ukraine, Warwickshire in England, Extremadura in Spain, the east coast of Tenerife, Textel in The Netherlands and Croatia’s northern Dalmatian coast.

Child refugees in Greece have been out of school for 1.5 years on average

• 

TAGS:

Child refugees stranded in Greece have been out of school for an average of 1.5 years, according to Save the Children.

The study conducted by the charity ahead of the inaugural World Humanitarian Summit found that Syrian child refugees have been out of school for an average of 25.8 months, while Afghan child refugees spent an average of 10.7 months out of the classroom.

“Children who have risked everything to reach Europe are now wasting the best years of their lives, in refugee camps, in detention centres, and behind border fences and walls,” said Helle Thorning-Schmidt, CEO of Save the Children International. “Many know nothing more than conflict, violence, forced displacement, and their current deplorable conditions which offer little hope for their futures.”

The agency’s study found that although more than three quarters of school-aged refugee children interviewed in Greece said that going to school was one of their top priorities, more than one in five of them have never even begun their education.

“The EU needs to recognise education as a key need for children stranded in Greece and the Balkans and provide more support to the governments to set up temporary learning facilities in the camps and long-term education solutions,” said Thorning-Schmidt.

Save the Children, along with UNICEF and others, was due to unveil on Monday a new fund for schooling in emergencies called Education Cannot Wait to help provide schooling for displaced children.

Save the Children said it has been providing non-formal lessons – including English and Greek classes – through its child friendly spaces for refugees in Greece and is currently scaling up its education activities in Greece to provide child refugees with access to basic education through temporary classrooms.

Education Ministry sources told Kathimerini earlier this month that Greece plans to set up classes for children at refugee camps from September so they can be taught in their own languages, and learn English and Greek. 

Ten years since Capt. Kostas Eliakis’s death – a story of unnecessary heroism

• 

May 23, 2006, Karpathos, Southeastern Aegean. Hellenic Air Force pilot Captain Kostas Eliakis takes off from Souda, Crete, to intercept one of thousands of Turkish intrusions. Something as absurd as waving off an “ally’s” aggression has become routine for pilots like Eliakis, whose whole careers, for the past 40 years, have been based on this insanity.
 
According to international procedures, Captain Eliakis approached the Turkish aircraft maintaining a steady course and the required safe distance while trying to identify the nonresponsive aircraft. This is a typical procedure that Greek pilots are called to carry out hundreds of times in their careers. This time it was different.
 
The inexperienced and reckless Turkish pilot, 1st Lieutenant Halil Ibrahim Ozdemir, made an idiotic, abrupt maneuver in close proximity, crashing on top of Captain Eliakis's airplane. Ozdemir ejected and was rescued. Eliakis was never found. Monday was the 10th anniversary of his futile death.
 
According to reports by Greek pilots, Ozdemir is one of many Turkish pilots from an infamous Turkish Air Force squadron. The pilots of that squadron have been consistently responsible for multiple near misses in the Aegean due to their utter disregard for flight safety and a lack of respect for their fellow airmen. You can watch one of them here. In this video, the Turkish pilot nearly crashed on the Greek F-16, passing with full afterburner, less than 50ft ahead of him. This is the closest one can get to understanding what happened that fateful day when Captain Eliakis unwillingly became a “hero.”
 
Heroism, however, can be a convoluted notion, more than a label that we place on someone for a courageous deed at a perilous moment. The heroic christening takes place in the fraction of a heartbeat needed to make the conscious decision of placing a higher cause above your life. Unfortunately, the hero label is often misused to mask a senseless death and the responsibilities surrounding it.
 
Captain Eliakis was not a hero because he lost his life during an ordinary interception. He was a hero for prioritizing the Hellenic Air Force and the sovereignty of Greece over his children and his wife and mother and siblings every time he took off. Day in, day out, he was a hero for knowing that the mock dogfights were senseless but he had to do his part when others had not been doing theirs.
 
That day, however, he was a victim. He was a victim of the policies that allowed Turkey to establish the Aegean as a disputed territory. He was a victim of the people at the helm of Greece the past few decades who failed to make the right decisions that would either give him the chance to consciously become a hero or to protect him from a nonsensical death.
 

---

* Nikolas Katsimpras is a lecturer on the negotiation and conflict resolution graduate program of Columbia University, a senior fellow at the Hellenic American Leadership Council and a former officer of the Hellenic Navy. 

Idomeni: Evacuation of the makeshift refugee camp continues

Police reported ‘no incidents’ taking place – Over 2,000 refugees were taken via bus to hospitality centers

The evacuation operation carried out in the northern Greek town of Idomeni continues, after a total of 2,031 refugees were relocated to hospitality centers on Tuesday.
According to the official report, the police relocated 1,273 Kurds, 662 Syrians and 96 Yezidis from the area and taken via bus to hospitality centers set up in Sindos and Derveni outside Thessaloniki.
The evacuation operation was covered by international media, with Reuters reporting that some refugees left the makeshift camp in order to avoid being relocated to hospitality centers. Other reports show that a group of about 60 refugees left Derveni for another hospitality center.
In the second phase of operation, the police intend to evacuate the refugees who have set up tents by the railway line. The entire operation is expected to last up to week in order to relocate the 8,500 migrants and refugees who have camped in the area.

Although the government initially decided to ban journalists from covering the police operation, it eventually allowed public broadcasting service ERT and the Athens-Macedonia News Agency to attend, a decision which has been heavily criticized.

Crete rocked by 5.5 magnitude earthquake on Wednesday morning

Power outages have been reported in certain areas - Epicenter located southeast of Ierapetra

An earthquake off the southeast coast of Crete, measuring 5.5 on the Richter scale, was recorded by the Institute of Geodynamics at the Athens Observatory on Wednesday morning.

The earthquake was felt as far away as Iraklio and reportedly took place at 11:36am, with the epicenter located southeast of Ierapetra. Power outages have been reported in certain areas on the island.

Moody’s: “Eurogroup decision is a credit positive development”

Tuesday's deal provides a road map on debt relief, however the implementation risks remain high

The Eurogroup decision to unlock additional aid to Greece was heralded as a “credit positive” development by ratings agency Moody’s.
In its statement the rating agency commented that “the Eurogroup also provided a road map on debt relief, which is credit positive as it signals a growing consensus among euro area member countries and the institutions, namely the IMF and the European Commission, on debt relief”.
The rating agency however warned that there are high “implementation risks” due to the small governing majority, weak institutions, and the underlying political and social discontent in Greece.
The full statement of  the Vice President at Moody’s Investors Service Alpona Banerji on the Eurogroup decision is as follows:
"The Eurogroup’s decision to approve the disbursement of €10.3 billion to  Greece is a credit positive development. The deal alleviates the risk of a liquidity squeeze, especially in the near-term, as Greece’s amortisation and interest payments from May to December this year total €7.5 billion. 
The Eurogroup also provided a road map on debt relief, which is credit positive as it signals a growing consensus among euro area member countries and the institutions, namely the IMF and the European Commission, on debt relief. 

Although the announcement doesn’t provide specifics on the type of relief, it is clear that material relief will be considered only after the program expires in 2018 and remains contingent on the Greek governments' ability to  implement successfully the conditions associated with the program. We consider implementation risks in Greece to remain high, given the small governing majority, weak institutions, and the backdrop of political and social discontent".

Αμήχανοι απέναντι στις μεταναστευτικές ροές

Του Ιπποκράτη Δασκαλάκη*
Το φαινόμενο της μετανάστευσης είναι προαιώνιο και προηγήθηκε της συγκρότησης του αποκαλούμενου «ανθρωπίνου πολιτισμού». Τα αίτια της μετανάστευσης πολλά και σύνθετα, με κυριότερο όμως την ανάγκη εξασφάλισης καλύτερων συνθηκών που θα επιτρέψουν την ατομική, ομαδική ή φυλετική επιβίωση. Ανεξαρτήτως των αιτίων, η μετανάστευση αποτέλεσε κινητήριο μοχλό αλλαγών στην παγκόσμια ιστορία, δημιουργώντας νέες οντότητες και πολιτισμούς, διαλύοντας στιβαρές αυτοκρατορίες, αιματοκυλίζοντας ηπείρους, ανανεώνοντας παρηκμασμένες κοινωνίες και όλα αυτά μέσω συγκρούσεων και ανατροπών, περισσότερο ή λιγότερο βίαιων, ορατών ή μη. Σε κάθε όμως σύγκρουση ή ανατροπή, υπάρχουν χαμένοι και κερδισμένοι, όπως και κάθε κατάσταση συνοδεύεται από θετικές και αρνητικές συνέπειες. Συγχρόνως, πολιτισμικές αντιλήψεις, ιδεολογικές πεποιθήσεις, αλλά και εθνοτικά, ομαδικά ή και ατομικά συμφέροντα οριοθετούν τη στάση μας έναντι των μεταναστευτικών ρευμάτων και κατά συνέπεια καθορίζουν τις αντιδράσεις μας.
Στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, το θέμα της μετανάστευσης είναι στενά συνδεδεμένο με το δημογραφικό πρόβλημα και επηρεάζεται από πολιτικές αποφάσεις, οικονομικές δυνατότητες, κοινωνικές αντιλήψεις και πολιτισμικές αξίες. Μεταναστευτικό, δημογραφικό και διαδικασίες απόκτησης ιθαγένειας είναι τρία αλληλένδετα θέματα που επηρεάζουν και ενδεχομένως θα καθορίσουν σε σημαντικό βαθμό την πορεία του ελληνισμού.
Αλλοίωση της εθνολογικής ταυτότητας
Αναμφισβήτητα η ανεξέλεγκτη μαζική είσοδος χιλιάδων ανθρώπων επηρεάζει την ταυτότητα κάθε χώρας και υπό προϋποθέσεις δύναται να προκαλέσει σοβαρές διαφοροποιήσεις στη φυσιογνωμία, κουλτούρα και υπόσταση του αυτόχθονος λαού, οδηγώντας μέχρι και στην περιθωριοποίηση του, αν δεν αντιδράσει έγκαιρα και κατάλληλα ή αν δεν διαθέτει τις ικανότητες δημιουργικής αφομοίωσης του «εισβολέα». Οι σημερινές ενδείξεις συνηγορούν για τη μελλοντική συνέχιση ή ακόμη και αύξηση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών, ένεκα της αστάθειας και των ενδημικών συγκρούσεων, της κλιματικής αλλαγής, της ευκολότερης πρόσβασης προς τις ευρωπαϊκές χώρες και της παραπλανητικής έλξης που οι τελευταίες διαδικτυακά προσφέρουν για εξεύρεση ενός καλύτερου μέλλοντος.
Ευρωπαϊκές αξίες Vs σκληρής πραγματικότητας
Ανήμπορες να διαχειριστούν τις αυξημένες ροές, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες ταλανίζονται από διλήμματα αλλά και αντικρουόμενα συμφέροντα και αδυνατούν να χαράξουν μια κοινή γραμμή πλεύσεως. Δικαιολογημένα και αναπόφευκτα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες δημιουργείται η ανησυχία μιας σταδιακής υποβάθμισης της ποιότητας ζωής και ο φόβος μιας ενδεχόμενης κοινωνικής αποσταθεροποίησης. Οι ταραχές σε γκέτο ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων, συμπεριλαμβανομένης ακόμη και αυτής της Σουηδίας, δημιουργούν εύλογες ανησυχίες για την επιτυχία της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής. Ορισμένοι μάλιστα διαβλέπουν μακρύτερα, σε μια αύξηση αυτών των πληθυσμών, που σταδιακά θα καταστούν ρυθμιστές της πολιτικής ζωής στην Ευρώπη με επίφοβες συνέπειες. Ανησυχίες πραγματικές, που αγγίζουν καθημερινά όλο και μεγαλύτερα στρώματα των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Δημιουργείται μια πραγματικά τραγική, με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου, σύγκρουση, μεταξύ της βαθιάς ριζωμένης υποχρέωσης τήρησης των ευρωπαϊκών αξιών και πολιτισμού και του απώτερου κινδύνου αποδυνάμωσης τους εξαιτίας μιας ενδεχόμενης εκμετάλλευσης από μια δυναμική μειοψηφία που δεν τις αποδέχεται.
Καίτοι η αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος αποτελεί μια από τις σημαντικότερες προκλήσεις των κοινωνιών μας και μάλιστα αναγνωρίζεται ως τοιαύτη, εντούτοις είναι καταφανής η έλλειψη διεθνούς συντονισμού αλλά ακόμη και η ατολμία προσέγγισης του θέματος. Το ζήτημα έχει επιφέρει όχι μόνο σημαντική πόλωση στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, αλλά και μεταξύ αυτών των ίδιων των κρατών που απαρτίζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο περιορισμός των mutli - culti θεωριών και η στροφή σε πιο ρεαλιστικές λύσεις
Το τελευταίο βέβαια διάστημα παρατηρούμε μια ευκρινή μεταστροφή των ευρωπαϊκών κοινωνιών αλλά και των «ελίτ» έναντι των μεταναστευτικών ρευμάτων. Η δημοφιλία των θεωριών των πολυπολιτισμικών κοινωνιών και της ανεξέλεγκτης εισδοχής μεταναστών περιορίζεται. Θύματα της σκλήρυνσης αυτής της στάσεως είναι και τα πρόσωπα που πράγματι δικαιούνται διεθνούς προστασίας. Σημαντική είναι η μεταστροφή των κεντρώων στρωμάτων που επιζητούν πλέον μια πιο αποτελεσματική και αυστηρή μεταναστευτική πολιτική. Μια πολιτική ορθολογική, ολοκληρωμένη, αποτελεσματική που θα αρχίζει πολύ πριν από τα αδύναμα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα συνεχίζεται με μέτρα αποθάρρυνσης ή υπό προϋποθέσεων εισόδου και θα ολοκληρώνεται με προγράμματα υποστήριξης, ενσωμάτωσης και ατομικής παρακολούθησης ενός εκάστου εκ των αυστηρώς καταγεγραμμένων εισερχομένων.
Αναγκαία κρίνεται επίσης και η σύνδεση της οικονομικής βοήθειας από ανεπτυγμένα κράτη προς τις χώρες προέλευσης μεταναστών με διαδικασίες ορθής αξιοποιήσεως των πιστώσεων, μέτρα ανακούφισης των πληθυσμών, άρα και μείωσης των κινήτρων μετανάστευσης, παράλληλα με την κατάρτιση και εφαρμογή συμφωνιών επανεισδοχής. Αντίστοιχη μεταχείριση πρέπει να επιφυλάσσεται και για τις χώρες διέλευσης των μεταναστών, με επιδίωξη τα μεταναστευτικά και προσφυγικά ρεύματα να καταστούν ελεγχόμενα. Πρωτίστως όμως πρέπει να επιδιώκεται η αντιμετώπιση των αιτίων δημιουργίας τους και συμπληρωματικά η λήψη και εφαρμογή κατασταλτικών μέτρων.
Η τάση αυτή ενδεχομένως αποτελεί και τη μοναδική ρεαλιστική λύση αλλά δεν έχει ακόμη καταστεί κυρίαρχη στις ευρωπαϊκές χώρες, λόγω της πολυδιάσπασης των κεντρώων αστικών κομμάτων που την εκφράζουν αλλά και των συνειρμών και ανησυχιών που μια τέτοια πολιτική προκαλεί.
Το τεράστιο κόστος της πρόληψης, που είναι, όμως, υποπολλαπλάσιο της εκ των υστέρων θεραπείας
Επιπλέον η λύση αυτή ενέχει ένα σημαντικό κόστος εφαρμογής, καθώς εστιάζει στην καλυτέρευση των συνθηκών ζωής στις χώρες προέλευσης. Ευτυχώς έχει αρχίσει να γίνεται κατανοητό ότι το κόστος της σημερινής εφαρμογής είναι υποπολλαπλάσιο του κόστους της αυριανής αντιμετώπισης και μιας απέλπιδος καθυστερημένης θεραπείας. Έχει αρχίσει επίσης να γίνεται αντιληπτό ότι το μεταναστευτικό ζήτημα εκτός των εσωτερικών προβλημάτων δημιουργεί και επικίνδυνες διακρατικές τριβές μεταξύ των εμπλεκομένων χωρών. Μια τροποποίηση της Συνθήκης του Δουβλίνου ΙΙ πιθανώς να ανακουφίσει τις δοκιμαζόμενες ευρωπαϊκές χώρες του νότου, αλλά πρέπει να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα στις ρίζες του και η δημιουργία εκατοντάδων «Molenbeek» στις πόλεις της Ευρώπης δεν προοιωνίζει ένα καλύτερο μέλλον.
Δεν είναι μόνο η Συρία
Μεταναστευτικό και προσφυγικό είναι ζητήματα αλληλένδετα, κρίσιμα και πολυσύνθετα. Λανθασμένα εστιαζόμαστε μόνο στην κρίση της Συρίας. Ενδεχομένως, η γιγάντωση των ρευμάτων που παρατηρήθηκε τα τελευταία χρόνια εξ’ αφορμής του συριακού πολέμου και της αναταραχής στη Μέση Ανατολή να έδωσε την ευκαιρία της ορθής συνειδητοποίησης της κλίμακος και σφοδρότητας του προβλήματος.
Αντί επιλόγου
Η πρόκληση της γενιάς μας θα είναι να επιτύχει τη συνέχιση της ευημερίας και ανάπτυξης, σεβόμενη τις δημοκρατικές αρχές και προστατεύοντας τα πολιτισμικά επιτεύγματα, σταθεροποιώντας ταυτόχρονα τις ταραγμένες περιοχές του πλανήτη και απαλύνοντας την απελπισία και φτώχεια όλων αυτών των ανθρώπων. Ο αγώνας αυτός θα πρέπει να εστιάσει στην ανασυγκρότηση των τριτοκοσμικών κρατών και κοινωνιών, στον περιορισμό των ροών σε ελεγχόμενα επίπεδα, στην αμοιβαία εποικοδομητική ενσωμάτωση των ήδη υπαρχόντων μεταναστών και κυρίως στην ενδυνάμωση των αξιών των δυτικών κοινωνιών. Η σημερινή μας ανασφάλεια, και για ορισμένους εξ ημών ακόμη και υπαρξιακή απειλή, είναι κυρίως αποτέλεσμα της βασικής μας αδυναμίας άρθρωσης κοινού ευρωπαϊκού πολιτικού λόγου, συμβατού με τις ευρωπαϊκές - ελληνικές αρχές και αξίες και ικανού να παρακινήσει τις κοινωνίες μας σε επαναπαραγωγή πολιτισμού με την ευρύτερη έννοια του όρου.
* Ο κ. Ιπποκράτης Δασκαλάκης είναι Υποστράτηγος (εα), Πτυχιούχος του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών Παντείου Πανεπιστημίου και κάτοχος Μεταπτυχιακού στις Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Είναι Μέλος του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛΙΣΜΕ) και Συνεργάτης του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (ΙΔΙΣ). Διαλέκτης στη Σχολή Εθνικής Αμύνης (ΣΕΘΑ)