Ο πρώην δήμαρχος Καλύμνου σπάει τη σιωπή του για τα Ίμια και απαντά στον κύριο Πάγκαλο

Ο πρώην δήμαρχος Καλύμνου σπάει τη σιωπή του για τα Ίμια και απαντά στον κύριο Πάγκαλο

Η δήλωση του Κυρίου Πάγκαλου, όπως αυτή αναφέρεται στη σελίδα 165 (του βιβλίου Ίμια, τα απόρρητα τηλεφωνήματα των Αμερικανών) σε σχέση με το πρόσωπό μου, αποτελεί τη μέγιστη δυνατή παραπληροφόρηση που αγγίζει τα όρια της πολιτικής συκοφαντίας, ιδιαίτερα για έναν εκπρόσωπο της Αυτοδιοίκησης, αλλά και για κάθε Έλληνα πολίτη για την πράξη του να υψώσει την ελληνική σημαία σε Εθνικό Χώρο.

Είναι θλιβερό τελικά ο τότε Υπουργός των Εξωτερικών, προκειμένου να αποσείσει τις δικές του τεράστιες προσωπικές ευθύνες για τους χειρισμούς τη νύχτα εκείνη, να εκτοξεύει μια τόσο σοβαρή κατηγορία ότι εγώ ως Δήμαρχος Καλύμνου έβαλα την σημαία για κάποιο «σκοτεινό λόγο». Θα είχε ξεχωριστό ενδιαφέρον, εάν έστω και τώρα, είκοσι χρόνια μετά τα γεγονότα της θλιβερής εκείνης νύκτας, κύριε Πάγκαλε, να βρίσκατε το κουράγιο με στοιχεία να αποκαλύψετε τους «σκοτεινούς λόγους» που με ώθησαν να υψώσω την Ελληνική Σημαία στα ΙΜΙΑ.
Δεν το κάνατε τότε που είχατε τη βουλευτική ασυλία θα το κάνετε τώρα που θα αντιμετωπίσετε και την Ελληνική Δικαιοσύνη; Ασφαλώς ΟΧΙ!
Εάν, κύριε Πάγκαλε, αγνοείτε ηθελημένα ότι τα Ίμια εκτός από Εθνικός Χώρος, ανήκουν στη διοικητική αρμοδιότητα του Δήμου Καλυμνίων και όχι της Κοινότητας Καλύμνου, τότε είστε κοινός συκοφάντης. Εάν δε γνωρίζετε, κύριε Πάγκαλε, επί της ουσίας το θέμα, τότε περιττεύει κάθε σχόλιο γιατί είστε πραγματικά επικίνδυνος.
Για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας αλλά και της ουσίας της υπόθεσης, όσον αφορά την ελληνικότητα των Ιμίων και τη δικαιοδοσία του Δημάρχου Καλυμνίων, παραθέτω:

1. Την εφημερίδα της Στρατιωτικής Διοικήσεως Δωδεκανήσου, αρ. φύλ. 48 της 26ης Ιουλίου του 1947, που ορίζει ποιες  νησίδες και νησίδια υπάγονται στην Επαρχία Καλύμνου και ποιες συγκεκριμένες νησίδες στα διοικητικά όρια του Δήμου Καλυμνίων μεταξύ των οποίων και τα ΙΜΙΑ.
2. Τον Ν. 547 Φ.Ε.Κ. Α-39/ 14-2-48 « Περί Διοικήσεως Δωδεκανήσου» ψηφισθέντα ομόφωνα μετά τη Δ΄ Αναθεωρητική Βουλή που περιγράφει τις νησίδες και τα νησίδια που υπάγονται στην Επαρχία Καλύμνου και ποια από αυτά ανήκουν στα διοικητικά όρια του Δήμου Καλυμνίων.
3. Το Β.Δ αρ. 636 ΦΕΚ 195 Τεύχος Α/10-11-1967 περί κυρώσεως του Πίνακα Χωρογραφικής κατανομής Υπηρεσιών Χωροφυλακής. Σύμφωνα με αυτό στην εδαφική δικαιοδοσία του Αστυνομικού Τμήματος Καλύμνου και ειδικά στον Αστυνομικό Σταθμό Βαθέως υπάγονται οι νησίδες Καλόλιμνος, ΙΜΙΑ κ.λ.π.
4. Το Π.Δ. 510 Φ.Ε.Κ. Α- 208/22-7-74 που κυρώνει τον πίνακα Χωρογραφικής Κατανομής Υπηρεσιών Χωροφυλακής. Από αυτό προκύπτει ρητά ότι στην περιοχή αμέσου αστυνομεύσεως και μάλιστα στο φυλάκιον Χωρ/κης Βαθέως – Καλύμνου υπάγονται και τα ΙΜΙΑ.
5. Την απόφαση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Δημοσίας Τάξης κυρίου Μιχάλη Κουτελιδάκη της 12ης Φεβρουαρίου 1991 που κυρώνεται ο πίνακας με αριθμό 7001/1/34θ και ημερομηνία 12-2-91 για την χωρογραφική κατανομή των Υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομίας. Από την απόφαση αυτή προκύπτει ότι στο Αστυνομικό Τμήμα Καλύμνου υπάγονται και οι ακατοίκητες νησίδες μεταξύ των οποίων και τα Λιμνιά (μεγάλο και μικρό). Γι’ αυτό το λόγο με συνόδευε ο Διοικητής του Αστυνομικού τμήματος Καλύμνου.

Κατηγορήθηκα από εσάς, κ. Πάγκαλε, ότι με την ενέργειά μου να υψώσω την ελληνική σημαία στα Ίμια, εξυπηρέτησα κάποιο σκοτεινό σκοπό και ότι είμαι άνθρωπος όχι ιδιαίτερης σοβαρότητας. Αν η κρίση του Καλυμνιακού λαού να με εκλέξει τρεις τετραετίες για Δήμαρχό του με αυτά τα χαρακτηριστικά και με τέτοια λειτουργία εθνικά ζημιογόνο, τότε αυτή η θέση σας, κύριε Πάγκαλε, αποτελεί βάναυση προσβολή στον πατριωτισμό, την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια ολόκληρου του Καλυμνιακού λαού που έχει δώσει πολλούς και σκληρούς αγώνες για την ελευθερία και τη Δημοκρατία. Πραγματικά, κύριε Πάγκαλε, λυπούμαι για εσάς, γιατί είστε μια θλιβερή πολιτική προσωπικότητα!

6. 6. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο κύριος Χόλμπρουγκ, στις 28 Μαΐου 1996 στην Αθήνα, σε ερώτηση της δημοσιογράφου της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» κας Δάμα, πώς κρίνει την ενέργεια του Δημάρχου να υψώσει την ελληνική σημαία στα Ίμια, δήλωσε ότι: « Ο Δήμαρχος Καλύμνου με την ενέργειά του κινήθηκε στο πλαίσιο της δικαιοδοσίας του». Αντίθετα, ακόμα και σήμερα, κ. Πάγκαλε, με τα όσα λέτε σε βάρος του προσώπου μου, συκοφαντείτε έναν ολόκληρο λαό. Τελικά στην Ελλάδα έτσι γράφεται η Ιστορία.

Εγώ, ως Δήμαρχος Καλύμνου, πήγα στα Ίμια, όπως είχα υποχρέωση να πράξω βάσει της κείμενης Νομοθεσίας, στην ενέργεια καταπάτησης και αμφισβήτησης δημοτικής περιουσίας από την πλευρά αλλοδαπού δημοσίου, μετά την προσάραξη του Τουρκικού Εμπορικού σκάφους Figen Akat και τη ρηματική διακοίνωση του Τουρκικού Υπουργείου των Εξωτερικών ότι τα ΙΜΙΑ είναι Τουρκικό έδαφος και ότι είναι εγγεγραμμένα στο κτηματολόγιο του χωριού Καράκαγια της Νομαρχίας Αλικαρνασσού της επαρχίας Μούγκλα. 
Στον αντίποδα αυτής της απαράδεκτης και Εθνικά επιζήμιας συμπεριφοράς και τακτικής του Υπουργού των Εξωτερικών κ. Πάγκαλου για έναν Δήμαρχο που έκανε το αυτονόητο, την απάντηση την έδωσε ο Ελληνικός Λαός με τις 3,5 χιλ. επιστολές στήριξης τις οποίες έλαβα, καθώς και την ομόθυμη στήριξη των Δημάρχων όλης της χώρας και ιδιαίτερα των Δημάρχων από όλες τις παραμεθόριες περιοχές, όπως επίσης και από την ομογένεια. Είναι χαρακτηριστική η επιστολή στήριξής μου από τον Πρόεδρο του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (Σ.Α.Ε) κύριο Ανδρέα Άθενς, και την οποία παραθέτω.

Εγώ με την ενέργειά μου, κύριε Πάγκαλε, δεν άσκησα εξωτερική πολιτική, έκανα το αυτονόητο και επιβεβλημένο. Ύψωσα το Εθνικό Σύμβολο σε Εθνικό Έδαφος που ανήκει στα Διοικητικά όρια του Δήμου Καλύμνιων και μάλιστα έχει παραχωρηθεί σ’ αυτόν ιδιοκτησιακά βάσει του Ν. 3800/1957 ΦΕΚ256 τεύχος Α της 19^ης Δεκεμβρίου 1957.
Δεν απαιτείται καμιά άλλη απάντηση τόσον σε σας κύριε Πάγκαλε όσο και σε άλλους επικριτές μου για την ενέργεια μου, αρκεί να σημειώσω ότι εννέα ημέρες μετά τα γεγονότα της νύκτας εκείνης στις 8 Φεβρουαρίου 1996 σε δημοσκόπηση της τηλεόρασης Σ.Κ.Α.Ι με το Ερώτημα αν ήταν σωστή η ενέργεια του Δημάρχου Καλυμνίων να υψώσει την Ελληνική Σημαία στα ΙΜΙΑ, το αποτέλεσμα ήταν καταλυτικό, με μια τεράστια συμμέτοχή απλών τηλεθεατών (17.094), όπου οι 12.115, ποσοστό 71%, δικαίωσαν τη πράξη του Δημάρχου και μόνο 4.979 απάντησαν αρνητικά. Για τη στήριξη της ενέργειας μου, στις 7 Μαρτίου 1996 επισκέφθηκαν την Κάλυμνο οι δύο άνθρωποι σύμβολα της Εθνικής μας Αντίστασης, Μανώλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας και στο γραφείο του Δημάρχου απαθανάτισαν τη συνάντησή μας με αυτή τη ξεχωριστή και μοναδική φωτογραφία στέλνοντας το δικό τους ξεχωριστό μήνυμα. (φωτογραφία).

Οι δύο άνθρωποι σύμβολα της Εθνικής μας Αντίστασης, Μανώλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας με τον πρώην δήμαρχο Καλύμνου Δημήτρη Διακομιχάλη.

Αυτό που πρέπει να γνωρίζετε, κύριε Πάγκαλε είναι ότι εγώ ως Δήμαρχος της Καλύμνου είχα το κουράγιο και τη βούληση μετά τη θλιβερή εκείνη νύκτα να κρατήσω το βοσκό Αντώνη Βεζυρόπουλο στα ΙΜΙΑ για επτά ολόκληρα χρόνια καταβάλλοντας του ετησίως το ποσόν των 6000,00€ προκειμένου να αφήσει τα κατσίκια του στις δύο βραχονησίδες και ο οποίος ανελειπώς πήγαινε, τα τάιζε και τα πότιζε και οι Τούρκοι ουδέποτε τόλμησαν να τον εμποδίσουν.
Μέχρι τις 31-12-2002, που είχα την ευθύνη του Δήμου, τα ΙΜΙΑ δεν ήταν γκρίζα ζώνη, κύριε Πάγκαλε, γιατί η Ελλάδα είχε κανονική παρουσία και στα δύο νησιά, όπως πριν την κρίση. Ας αναρωτηθείτε επί τέλους εσείς και όχι μόνον, γιατί για 6.000€ το Υπουργείο Εξωτερικών δεν φρόντισε να καταβάλλονται στο βοσκό Αντώνη Βεζυρόπουλο και μετά το 2002, με αποτέλεσμα τον Απρίλη του 2004 αβοήθητος και ολομόναχος αναγκάσθηκε να τα εγκαταλείψει.
Εμείς, κύριε Πάγκαλε, οι νησιώτες του Ανατολικού Αιγαίου, φυλούμε Θερμοπύλες, γιατί για εμάς αυτή η θάλασσα μαζί με το μικρότερο βραχάκι είναι η ίδια η ζωή μας. Δεν ανήκω ούτε εγώ, μα ούτε κανένας Αιγαιοπελαγίτης, σ’ αυτούς που συμφώνησαν ότι η Τουρκία έχει ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο (Συμφωνία της Μαδρίτης), μα ούτε είμαστε εμείς οι Αιγαιοπελαγίτες που αναγνωρίσαμε «συνοριακές και άλλες διαφορές» με τη Τουρκία δύο χρόνια μετά, στο Ελσίνκι.
Κύριε Πάγκαλε, εσείς οι σοβαροί πολιτικοί ψαχθείτε και ψάξτε αλλού για να βρείτε τους σκοτεινούς λόγους που σας ώθησαν, ώστε να πάρετε αυτές τις αποφάσεις και να κάνετε αυτές τις συμφωνίες με τη γειτονική χώρα.
Με εκτίμηση
Διακομιχάλης Δημήτριος

Stratfor Η Τουρκία κινδυνεύει να παγιδευτεί στο τέλμα της Συρίας

Stratfor Η Τουρκία κινδυνεύει να παγιδευτεί στο τέλμα της Συρίας

Μπορεί τα τουρκικά στρατεύματα να πέρασαντα σύνορα της Συρίας, ωστόσο ο ρόλος της Άγκυρας στον πόλεμο παραμένει περιορισμένος. Η διπλωματική προσέγγιση Ρωσίας και Ιράν, οι σχέσεις με τις ΗΠΑ μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα και οι «παγίδες».

Η πολυαναμενόμενη επέμβαση της Τουρκίας στη Συρία ξεκίνησε, ακριβώς 500 χρόνια μετά τη Μάχη της Μαρτζ Νταμπίκ κοντά στο Χαλέπι, η οποία σήμανε την κατάκτηση του μεγαλύτερου μέρους της Μέσης Ανατολής από τους Οθωμανούς.
Με τις Κουρδικές Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG) να ξεχύνονται σε όλη την επαρχία του Χαλεπιού, ήταν θέμα χρόνου η Άγκυρα να αυξήσει την εμπλοκή της στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας (αν και διάφορα ζητήματα καθυστέρησαν την είσοδό της στη χώρα).
Ωστόσο, αν και τα στρατεύματά της πέρασαν τα σύνορα προς τη Συρία, ο ρόλος της Τουρκίας στον πόλεμο παραμένει περιορισμένος λόγω των κινδύνων που είναι έμφυτοι σε έναν πόλεμο, αλλά και λόγω των ίδιων της των αδυναμιών. Αντί να τολμήσει μια επίθεση στη Συρία, η Τουρκία προχώρησε σε μια προσεκτικά σταθμισμένη είσοδο.
Όπως συμβαίνει σε οποιαδήποτε στρατιωτική εκστρατεία, η επιχείρηση της Τουρκίας στη Συρία έχει ρίσκο. Κατ' αρχάς, η είσοδος στη Συρία θα κλιμακώσει τις στρατιωτικές συγκρούσεις της Τουρκίας με το Ισλαμικό Κράτος και το YPG.
Δεύτερον, στέλνοντας στρατιώτες πέρα από τα σύνορά της, η Τουρκία εισέρχεται σε έδαφος του οποίου η κυβέρνηση είναι εχθρός και της οποίας οι ξένοι υποστηρικτές στοχεύουν κατά ανταρτών μαχητών που στηρίζει η Άγκυρα. Η Τουρκία έχει επίσης να αντιμετωπίσει εσωτερικά προβλήματα, περιλαμβανομένης της ανταρσίας των Κούρδων και της πρόσφατης αποτυχημένης απόπειρας πραξικοπήματος και της επακόλουθης «εκκαθάρισης», που έχουν οδηγήσει σε ελαχιστοποίηση της ποιοτικής ισχύος του στρατού της.
Την ίδια ώρα, η χώρα έχει αρκετά σημαντικά πλεονεκτήματα που θα την εξυπηρετήσουν στη Συρία. Η Άγκυρα ήδη επωφελείται των μακροχρόνιων δεσμών της με τις ομάδες ανταρτών της Συρίας που συντάσσονται με τα συμφέροντά της. Πρόκειται κυρίως για μονάδες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, που απαρτίζουν το μεγαλύτερο μέρος της νέας στρατιωτικής επιχείρησης, που φέρει τον τίτλο «Επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη». Η Τουρκία μπορεί να βασιστεί στις επαρκείς δυνάμεις του πυροβολικού και των βομβαρδιστικών για να πλήξει στόχους του Ισλαμικού Κράτους -και του YPG- χωρίς να χρειαστεί να χρησιμοποιήσει πολλές από τις δικές της δυνάμεις στο πεδίο των μαχών.
Ρόλο έπαιξε και η διπλωματία, καθώς άνοιξε τον δρόμο για την επίθεση. Προετοιμάζοντας τη διευρυμένη εμπλοκή της χώρας τους, οι Τούρκοι ήρθαν σε διπλωματικές επαφές με τους πρώην αντιπάλους τους. Οι διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία και το Ιράν δεν έλυσαν τις υποβόσκουσες διαφορές τους στη Συρία, ωστόσο διευκόλυναν τη μεγαλύτερη εμπλοκή της Τουρκίας στον πόλεμο, ενώ παράλληλα μείωσαν τον κίνδυνο σύγκρουσης είτε με τις χώρες αυτές ή με τις συριακές δυνάμεις που υποστηρίζουν. Η αυξημένη συμμετοχή της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας στην Επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη, για παράδειγμα, δείχνει πως οι προσπάθειες συμφιλίωσης της Άγκυρας με τη Μόσχα αποκλιμάκωσαν την απειλή της Ρωσίας να καταρρίψει οποιοδήποτε τουρκικό μαχητικό πετάξει πάνω από τον εναέριο χώρο της Συρίας.
Το σημαντικότερο για τους στόχους της Τουρκίας στη Συρία, όμως, είναι οι σχέσεις της χώρας με την Ουάσινγκτον. Παρά τις πρόσφατες εντάσεις στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας, που κλιμακώθηκαν μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, οι Τούρκοι κατανοούν πως η συμμαχία τους με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ παρέχει ένα πολύτιμο δίχτυ ασφαλείας. Δεδομένων των θεμελιωδών διαφορών τους, η Τουρκία δεν μπορεί να θεωρήσει δεδομένο ότι η διπλωματία θα είναι αρκετή για να αποτρέψει μια αντιπαράθεση με τη Ρωσία στη Συρία. Και, δεδομένου ότι πολλά μπορούν να πάνε στραβά στη στρατιωτική της εκστρατεία στη Συρία, η συνεργασία της με τον αμερικανικό στρατό αποτελεί μια πραγματική «γραμμή ζωής» για την Τουρκία.
Ακόμα και οι στενές σχέσεις μεταξύ των ΗΠΑ και των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (στις οποίες κυρίαρχο στοιχείο είναι το YPG), που αποτελούν πηγή ενόχλησης για τους Τούρκους, έχουν τα πλεονεκτήματά τους για την Άγκυρα. Έχοντας ενισχύσει τη στήριξή της προς τις επιθέσεις ανταρτών κατά θέσεων του Ισλαμικού Κράτους, η Τουρκία μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτή την προσπάθειά της κατά του ISIS για να πιέσει την Ουάσινγκτον να σταματήσει την περαιτέρω προέλαση του YPG στο Χαλέπι. Αυτή η προσέγγιση ήδη φαίνεται να είναι αποτελεσματική, καθώς πρόσφατα οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις ανακοίνωσαν πως θα σταματήσουν τις περαιτέρω επιχειρήσεις προς την Τζαραμπλούς.
Επιπλέον, κατά την επίσκεψή του στην Τουρκία την Τετάρτη, ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν προειδοποίησε το YPG πως οι ΗΠΑ θα σταματήσουν να το στηρίζουν αν δεν αποσυρθεί ανατολικά του Ευφράτη. Στην περίπτωση αυτή, οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις δεν θα μπορούσαν το ίδιο εύκολα να ανταγωνιστούν τους αντάρτες που στηρίζονται από την Τουρκία στη μάχη για τον έλεγχο της αλ Μπαμπ.
Καθώς η Τουρκία αυξάνει την εμπλοκή της στον πόλεμο της Συρίας, θα πρέπει να προσέχει να αποφύγει τις «παγίδες» που θα μπορούσαν να εκθέσουν τις αδυναμίες της.
Υπό τις τρέχουσες συνθήκες, η Τουρκία δεν μπορεί να βασιστεί αποκλειστικά και μόνο στις στρατιωτικές δυνάμεις για να διαχειριστεί την περίπλοκη αλλά αναπόφευκτη επέμβασή της. Αν και το γεγονός ότι είναι μέλος του ΝΑΤΟ καθώς και οι συμμαχίες που έχει με πολλούς αντάρτες στην περιοχή θα ωφελήσουν την Τουρκία στην εκστρατεία της στη Συρία, ωστόσο η Άγκυρα δεν μπορεί να εφησυχάσει.
Οι κίνδυνοι να μπει βαθύτερα στο τέλμα στη Συρία είναι μεγαλύτεροι από ποτέ.

Η αναμενόμενη τουρκική επέμβαση και η τύχη των Κούρδων

Του Ιπποκράτη Δασκαλάκη*
Τις μεταμεσονύκτιες ώρες της 24 Αυγούστου ξεκίνησε η περιορισμένης έκτασης αναμενόμενη τουρκική στρατιωτική επέμβαση στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας. Τουρκικά στρατιωτικά μέσα και τμήματα των ειδικών δυνάμεων παρείχαν κάλυψη σε μαχητές των «μετριοπαθών» αντιπάλων του Assadγια να εκδιώξουν τους τζιχαντιστές του ISIS από τη συνοριακή συριακή πόλη Jarablus. Ο στόχος είχε επιτευχθεί μέχρι το τέλος της ημέρας, υπό την κάλυψη και αμερικανικών αεροσκαφών και χωρίς να προβληθεί ισχυρή αντίσταση από τους τζιχαντιστές.
Πρωταρχικός στόχος της τουρκικής επέμβασης, όπως και απροκάλυπτα δηλώθηκε, είναι η αναχαίτιση της κουρδικής προέλασης δυτικά του ποταμού Ευφράτη. Δευτερεύων στόχος, η εξουδετέρωση των μαχητών του ISISπου με ορμητήριο τα τουρκοσυριακά σύνορα προβαίνουν σε σειρά τρομοκρατικών πράξεων στην Τουρκία. Η τουρκική ενέργεια έτυχε της αμερικανικής αποδοχής, της ρωσικής σιωπηράς συγκατάθεσης, της απόλυτης σιωπής της Τεχεράνης και μιας χλιαρής αντίδρασης της Δαμασκού. Αναπόφευκτα, νέες θεωρίες συνωμοσίας, νέες συμμαχίες και νέα σενάρια εμφανίστηκαν για να εξηγήσουν τις εξελίξεις.
Ειδικά στον ελληνικό Τύπο, εμφανής είναι η αγωνία για τη μετά την κατάληψη της Jarablus, παρεμπόδιση της συνένωσης των κουρδικών καντονιώντης Συρίας. Μια ανησυχία που βασίζεται στη γενικώς αποδεκτή ρήση «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» αλλά παραγνωρίζει σωρεία άλλων παραγόντων,προϋποθέσεων και εθνικών συμφερόντων. Ανάλογη αγωνία παρατηρούμε για την επιβίωση του καθεστώτος του Άσσαντ αντί να ανησυχούμε και να επικροτούμε την επικράτηση μιας μετριοπαθούς διάδοχης κατάστασης. Αντίστοιχες προτιμήσεις, συχνά μερικώς δικαιολογημένες, εμφανίσαμε και στο παρελθόν για αποτυχημένα καθεστώτα που είχαν στοχοποιηθεί από την πλειονότητα του πολιτισμένου κόσμου. Εκτιμώ ότι ενίοτε, εμείς οι Έλληνες, αναζητούμε εναγωνίως «συμμάχους» οι οποίοι θα αναλάβουν μαζί μας να μοιραστούν το πραγματικά μεγάλο βάρος της αναχαίτισης της τουρκικής επεκτατικότητας. Αδυνατούμε να αντιληφθούμε ότι η προσέλκυση αξιόπιστων «συμμάχων» είναι απόρροια του δικού μας ειδικού βάρους, της δικής μας ισχύος και κυρίως της δικής μας αποφασιστικότητος να προστατεύσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Επανερχόμενοι όμως στην τουρκική επέμβαση, παρατηρούμε ότι η Άγκυρα, παρά τις επιμέρους τριβές με τους υπολοίπους εμπλεκόμενους, έχει επιτύχει τη λιγότερο ή περισσότερο, εμφανή έγκριση τους για να προχωρήσει στο σχέδιο της. Αντίστοιχη έγκριση, με συγκεκριμένο όριο (ίσως και συγκεκριμένη παρέκκλιση για το Manbij) δόθηκε από τους Αμερικάνους και στους Κούρδους (Syrian Democratic Forces-SDF) οι όποιοι φαίνεται και να συμμορφώνονται. Δίαυλοι επικοινωνίας έχουν κατά καιρούς αναπτυχθεί μεταξύ όλων σχεδόν των εμπλεκομένων στη συριακή κρίση και τελευταία φαίνεται ότι δρομολογείται και αποκατάσταση επαφής Άγκυρας-Δαμασκού. Το φαινόμενο αυτό είναι αναπόφευκτο σε μια ανελέητη πενταετή σύγκρουση στην οποία καμία πλευρά δεν φαίνεται ικανή να επικρατήσει ενώ τα αποσταθεροποιητικά αποτελέσματα της έχουν διαχυθεί σε μεγάλη κλίμακα.
Υπό αυτό το πρίσμα, η τουρκική επέμβαση, ενδεχομένως να θέτει τέρμα σε επικίνδυνους μαξιμαλιστικούς στόχους Κούρδων για περαιτέρω προέλαση δυτικώς του Ευφράτη και σε εδάφη χωρίς κουρδική πλειονότητα. Αντίστοιχα, περιορίζει τυχόν όνειρα της Δαμασκού περί αποκατάστασης του ελέγχου σε όλη την επικράτεια με τη βοήθεια της ρωσικής αεροπορίας αλλά και των κουρασμένων ιρανών εθελοντών. Συγχρόνως περιορίζει το χώρο που ελέγχει ο ISIS και υπό προϋποθέσεις ίσως περιορίσει και τις ροές προσφύγων προς την Τουρκία και εν συνεχεία προς την Ευρώπη. Αναμφίβολα όλα τα παραπάνω αποτελούν δευτερεύοντες στόχους της Τουρκίας αλλά με μια συντονισμένη προσπάθεια, κυρίως ΗΠΑ-Ρωσίας, μπορεί να καταστούν αμοιβαία οφέλη για όλους τους εμπλεκομένους. Βέβαια, η τουρκική επέμβαση, εφόσον παραμείνει συγκρατημένη και εντός των ορίων που μάλλον έχει αποδεχθεί, θα επιφέρει ενίσχυση της πολιτικής της Άγκυρας, του κυρίαρχου «Σουλτάνου» αλλά και μερική αποκατάσταση του καταρρακωμένου γοήτρου των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων.
Να μη διαφεύγει της προσοχής μας ότι πέραν ενός ορίου ενδυνάμωση των Κούρδων δεν είναι επιθυμητή για τους περισσοτέρους των εμπλεκομένων και ειδικά για τις γειτονικές χώρες με κουρδικές μειονότητες (Τουρκία, Ιράκ, Ιράν, Συρία). Επιπλέον, ΗΠΑ και Ευρώπη, επιζητούν ως επί το πλείστον τη σταθερότητα της περιοχής και όχι τυχόν αποκατάσταση αδικιών των προηγουμένων αιώνων! Ήδη οι ΗΠΑ επιζητούν τη σταδιακή τους απομάκρυνση και απεμπλοκή. Ούτε όμως η ίδια η Ρωσία φαίνεται ότι ονειρεύεται την επιστροφή στην εποχή των χιλιάδων σοβιετικών συμβούλων στη Μέση Ανατολή. Η σταθερότητα της περιοχής, η αντιμετώπιση της εξαγώγιμης τρομοκρατίας, η επικερδής συμμετοχή σε ενεργειακά προγράμματα, η εκμετάλλευση νέων αγορών αποτελούν τους στόχους των μεγάλων δυνάμεων με τη βασική υποσημείωση της μη ανάδειξης ενός, τοπικού ή μη, κυρίαρχου παίκτη. Δυστυχώς όμως αρκετοί από τους τοπικούς «παίκτες» αποδεικνύονται ακόμη «ανώριμοι» και με αποτυχημένες επιλογές τους δυναμιτίζουν τη σταθερότητα επιδιώκοντας τη μαξιμαλιστική προώθηση των στόχων τους.

Παρά τη διαφαινόμενη μερική τουρκική επιτυχία, η Άγκυρα έχει να διανύσει μεγάλο και δύσκολο δρόμο τα επόμενα χρόνια, ισορροπώντας μεταξύ της παραχώρησης περιορισμένης αυτονομίας στους Κούρδους και στη δυναμική αντιμετώπιση τους. Οι κουρδικές επαρχίες της Συρίας θα αποκτήσουν αναπόφευκτα,de facto ή de jure, μια εκτεταμένη αυτονομία, παραπλήσια του ιρακινού Κουρδιστάν χωρίς να φαίνεται πιθανή μια επαναχάραξη των συνόρων. Η ικανότητα του Ερντογκάν ως ηγέτη θα φανεί από το κατά πόσο θα είναι ικανός να εντάξει τους Κούρδους σε μια ενωμένη ευημερούσα τουρκική ομοσπονδιακή δημοκρατία, ενδυναμώνοντας σε τελευταία ανάλυση το τουρκικό κράτος ή θα το οδηγήσει σε μια συνεχόμενη αιμορραγία χωρίς τέλος. Το βράδυ της 15ης Ιουλίου, η Τουρκία διέφυγε –ίσως κατά σύμπτωση- τον κίνδυνο ενός εμφυλίου πολέμου. Στο κουρδικό όμως ζήτημα, η σύγκρουση είναι εδώ και δεκαετίες σε εξέλιξη και κάθε ώρα που περνάει καθιστά δυσκολότερη μια προσέγγιση καθώς ενισχύει την αντιπαλότητα με δεσμούς αίματος και από τις δύο πλευρές.
Αν βέβαια ρωτάτε πια εξέλιξη συμφέρει την Ελλάδα, επιτρέψτε μου να επιλέξω την επικράτηση της σταθερότητος στην ευρύτερη περιοχή που εκτιμώ ότι υπό προϋποθέσεις ενδέχεται να οδηγήσει σε αποδυνάμωση του ρόλου, της ισχύος αλλά και σε μια σταδιακή αναδιαμόρφωση της ενιαίας μορφής του σημερινού επεκτατικού και αναθεωρητικού τουρκικού κράτους. Καίτοι όμως η βίαιη διάσπαση ή δημιουργία χαλαρής ομοσπονδίας-συνομοσπονδίας στην Τουρκία (Τούρκοι-Κούρδοι όπως στην περίπτωση του Ιράκ), προβάλλονται ως ελκυστικές εξελίξεις, εντούτοις ενέχουν τον κίνδυνο της προσπάθειας αντιστάθμισης των απωλειών με επεκτατική κίνηση προς δυσμάς αλλά ακόμη και τυχόν μετεξέλιξης της νέας Τουρκίας σε μια ακόμη περισσότερο ισχυρή αναθεωρητική σουνιτική δύναμη. Συνοψίζοντας, κάθε άλλη λύση πέραν της σταθεροποίησης της ευρύτερης περιοχής, όσο δελεαστική και να προβάλλει, ενέχει κινδύνους μη διαχειρίσιμους από την Ελλάδα (ειδικά την παρούσα χρονική συγκυρία) αλλά και τη Δύση γενικότερα. Επειδή όμως η εξέλιξη των γεγονότων δεν καθορίζεται και ελάχιστα επηρεάζεται από τις ενέργειες και κυρίως τις επιθυμίες μας, προέχει η προετοιμασία μας για αντιμετώπιση κάθε ενδεχομένου, με βάση την αρχή της «αυτοβοήθειας» αλλά και την τοποθέτηση μας με την ορθή «συμμαχία».